Oy gizli, haber kutsal, yorum h�rd�r.

�ocuklar dul kalan anne veya babas�n�n ba�ka birisiyle evlenmesine neden kar�� ��karlar? Evlat anne veya babas�n�n mutlulu�unu istemez mi?

�stemez olur mu? �ster elbette! Ama �ocuk derin bir i�g�d�yle, “�vey” anne veya baban�n ne demek oldu�unu iliklerinde, ruhunda duyar! �vey evlat olmak korkun�tur.

�ok defa, �vey evlatlar�n bu �st�rab�na devletin de �vey evlat muamelesi eklenir. Mamafih ana-babas�n�n �z evlad� olan milyonlarca vatan evlad� da devletin �vey evlat tav�r ve davran���na maruz kal�r.

Devlet “baba”d�r. Ama kimine �z baba, kimine �vey baba! Onun yetkilerini ele ge�irenler, “k��e ba�lar�n� tutanlar”  memleket evlatlar�n� iki k�sma ay�rarak kimini imtiyazl�, kimini “�teki” yapar.

�z evlatlar�n� hep ba��n�n �st�nde ta��r… �vey evlatlar�n� hep iter kakar…

�yleyken �vey evlat kendisini, s�k s�k �lkenin �z evlad� zannetme yan�lg�s�na kapt�r�r. Bu duygusuyla devlet babaya sadakatle ve �evke hizmet eder.

L�kin baba, gecikmeden onun �vey oldu�unu, haddini bilmesi gerekti�ini, �veyli�ini hissettirir. Baba’n�n bu merhametsizli�i �vey evlatta d�nyan�n gittik�e karard���, g�z�n g�z� g�rmedi�i bir zindanda yapayaln�z, me�hul tehlikelere kar�� savunmas�z kalm�� bir yetim duygusu uyand�r�r. Babas�n�n kocaman, l�ks, siyah makam arabas�yla kendisini terk etmesi r�yalar�n� zehirler. �ks�zl�k, yetimlik duygusu ci�erlerini yakar. �vey evlat, Necip Faz�l’�n deyimiyle “�z yurdunda garip, �z vatan�nda parya”d�r.

*   *   *

Yaz�n�n ba�l��� �VEY EVLAT H�SSES� de olabilirdi. Haddizat�nda �vey evlad�n �vey evlatl���n� en yo�un, en feci �ekilde idrak etti�i, a�lamakl� oldu�u h�l; hakk� olan hissenin eline verilmemesi; o hissenin umumiyetle bir angarya, bir a�a��lanma, gururun k�r�lmas� bi�iminde “hakk�na d��mesi”yle ortaya ��kan zamanlard�r.

Baba, �z evlatlar�na hep tatl� i�ler, ball� g�revlendirmeler, makamlar, mevkiler, bol s�f�rl� �cretler, �d�ller, ikbal bah�eder.

�vey evlatlar�n hissesine daima i�sizlik veya a��r ve kar�n toklu�una i�ler, daima da� ba��nda veya yerin alt�nda g�revlendirmeler, daima “ret” ve sefalet d��er.

*   *   *

K�l Kedisi masal�, bir �vey evlad�n ya�ad�klar�n� abartarak anlatan ama i�inde derin hakikatleri bar�nd�ran bir masal… Memlekette milyonlarca “K�lkedisi” var. Ne yaz�k ki �o�unun hik�yesi K�lkedisi’ninki kadar tatl� bir saadetle bitmiyor. Hemen b�t�n �vey evlatlar �vey ya�ay�p, �vey �l�yor.

“�vey evlada” �m�r boyu d��en d��lanm��l�k, rencide edilme, hor g�r�lme, bu �lkede ve bu d�nyada fazlal�k hissi, �aresizlik, acizlik, isyan ve �fke duygular�d�r. Kabullenilmesi g��, katlan�lmas� zor olan ac� bir durum!

*   *   *

�STATLARDAN

�ar�k-Mes(Makosen) Konu�mas�

 

�ar�k s�yl�yor:
Aman karde� �ok ���d�m,
Sen k��ede ben d��arda…
Senin ile karde� idim,
Sen k��ede ben d��arda!

Mes s�yl�yor:
Elin, y�z�n �amur, bu ne?
Git ah�rda k�z�nsene…
Laf istemem uzun �ene,
Ben k��ede sen d��arda.

�ar�k s�yl�yor:
Sen de deri, ben de deri,
G�r�yon mu k�r kaderi,
Sen tutmu�sun mevkileri,
Sen k��ede ben d��ar�da!

Mes s�yl�yor:
Neler g�rd�m tezg�hlarda,
Hi� gezmedim uzaklarda,
Hakk�m vard�r bu haklara,
Ben k��ede, sen d��arda.

�ar�k s�yl�yor:
G�zel g�zel hal� kilim,
Senin k�l�n benim k�l�m,
Tepeleyip etme zul�m,
Sen k��ede ben d��arda!

Mes s�yl�yor:
Ben kimseye etmem zul�m,
Ne �are ki b�yle yolum,
Hal� gene benim hal�m,
Ben k��ede sen d��arda.

�ar�k s�yl�yor:
Sen gezersin hal�larda,
G�zel g�zel balolarda,
Ben gezerim �al�larda,
Sen k��ede ben d��arda!

Mes s�yl�yor:
Mes �ar�kt�r, �ar�k mestir,
Y�r�rlerse ayn� sestir,
Veysel s�yler bir nefestir,
G�h i�erde, g�h d��arda.

 

��IK VEYSEL

 

�nceki yaz�lar

Tarih: 03.04.2010 Okunma: 772

YORUMLAR