Oy gizli, haber kutsal, yorum hürdür.
“Hindistan’da seyahat ederken gerdanlarına boncuktan bir kolye takmış pek çok insan görürsünüz. Çıplak, sıska ve göz korkutan veya balıketli, nazik ve neşe saçan yogiler (yoga yapanlar). Boncuktan yapılmış bu kolyelere JAPA MALA adı verilir. Bu kolyeler Hindistan’da yüzyıllardır bu işe kendini adamış olan Hindu ve Budistlerin zahit bir meditasyona odaklanmalarına yardımcı olsun diye kullanılır. Kolye bir elde tutulur ve bir HALKA şeklini alır. MANTRA’nın (duanın) her tekrar edilişinde boncuklardan birine dokunulur. Ortaçağ Haçlıları kutsal savaşlar için Doğu’ya giderlerken, bu JAPA MALA’lar ile ibadet eden kimseleri gördüler… Tekniklerine hayran kaldılar ve bu fikri TESBİH adı vererek Avrupa ‘ya taşıdılar.”(1)
Demek, JAPA MALA denilen kolye, TESBİH şeklinde, önce, Avrupa’ya taşınıyor, sonra, biz Müslümanlar onlardan alıp kültürümüze katıyoruz. Nitekim incelerseniz, TESBİH’in 16’ncı yüzyılda, Osmanlı’yla İslam âlemine girdiğini görürsünüz. Yani Yeniçağ’da… Yani Avrupa’ya girişinden 4-5 asır sonra!
Biz de zannediyoruz ki TESBİH Müslümanlığın alamet-i farikası!
x x x
BU ÜLKEYİ BİLDİNİZ Mİ?
“İnsanların birbirlerine kahvaltıdan önce on kere yalan söylediği, yalan söylemenin bir spor, bir sanat, bir alışkanlık ve çaresizce bir hayatta kalma taktiği olduğu bu toplumda birine YALANCI demek şaşırtıcı suçlama! Eski Avrupa’da düelloya sebep olabilecek türden bir şey!”(2)
Bu ülkeyi bildiniz mi?
Çok şükür Türkiye değil!
Hatta çok şükür Müslüman bir topluluk bile değil!
Vakıa, Müslümanların ezici çoğunlukta olduğu bir ülkenin, Endonezya’nın bir parçası ama o bölgede Müslüman fazla yok. Sözünü ettiğimiz yer Bali Adası… Yaşayanların çoğunun kendi yerel inançları ve dinleri var.
Çok şükür biz onlar gibi değiliz! Çok şükür bizde kahvaltıdan önce on yalan söylenmez… Yalan, bizde bir spor, bir sanat, bir alışkanlık haline gelmemiştir.
Ne mutlu bize!
--------------------------------------
(1): Ye-Dua Et-Sev, Elizabeth Gilbert, S. 9
(2): AGE, S. 373