Anamur ve Bozyazı’da ekonomik, sosyal ve kültürel hayatın temeli muz, çilek, tahıl, meyve sebze üretimi, hayvancılık ve bunların ticaretine dayanır. Turizm tesisi yetersiz, sanayi yok denecek kadar azdır. Bu nedenle muz ve çilek konusunda (özellikle fiyat konusunda) meydana gelebilecek gelişmelerden etkilenmektedir.
Anamur ve Bozyazı ülkemizde üretilen muzun yaklaşık olarak %70’ini üreterek milli ekonomiye önemli bir katkı sunmaktadır. Bunun yansımalarını Anamur ve Bozyazı sokaklarında dolaşan motorlu araçlardan ve yerden mantar biter gibi yükselen binalardan bile anlamak mümkündür.
Türkiye’nin yıllık muz tüketimi yaklaşık olarak 700 bin tondur. Bunun 500 bin tonu yerli üretim geri kalanı dışarıdan gelen ithal muzdur. Anamur, Bozyazı, Gazipaşa ve Alanya Türkiye’nin muz üretim havzasıdır. Fakat son yıllarda bu havzanın doğusunda ve batısında kalan diğer bölgelerde muz üretimi yaygınlaşmaktadır.
Anamurlu ve Bozyazılı bazı üreticiler, devletin hibe ve teşviklerinden yararlanarak kurmak istedikleri daha geniş seralar için arazinin pahalı olmasını gerekçe göstererek, diğer bölgelere yönelmiş, mevcut seralarını satmaya başlamışlardır. Antalya’nın Manavgat, Serik, Alanya, Gazipaşa, Adana’nın Yumurtalık, Karataş, Hatay’ın Hassa, Arsuz, Mersin Tarsus’ta geniş araziler satın alıp veya kiralayarak muz üretimine geçtikleri konuşuluyor.
Anamur ve Bozyazı’da ovalık ve verimli arazilerde tarlanın bir dönümü 200-250 bin liradır. Kırsal ve dağlık olan yerlerde 50-60 bin lira arasında değişmektedir. Adam Anamur’dan, Bozyazı’dan 100 bin, 200-250 bin liraya bir dönüm tarla alacağıma gider Yumurtalık’tan, Manavgat’tan 30-40 bin liradan daha geniş yer alırım diyor. Ekonomik olarak ve kısa vadeli düşününce adamın yaptığı doğru gibi geliyor.
Fakat uzun vadeli düşününce bunun çok yanlış bir düşünce olduğu, bu tür hareketlerin Anamur ve Bozyazı’da muz üretimine, dolayısıyla kendisine zarar verebileceği çok açıktır. Bu durum aslında evdeki yumurtlayan tavuğu kesip karnından bütün yumurtaları çıkarıp almak isteyen gözü doymaz adamın hikayesine benziyor.
İşin daha vahim olan yanı bazı büyük şirketlerin de Adana-Yumurtalık, Karataş ilçelerinde Tarsus’ta büyük araziler satın alarak veya kiralayarak muz üretimine başlamalarıdır. Büyük şirketlerin 100-150 dönüm, 500 dönüm arazide sera kurup, muz üretim işine girmesi doğal olarak küçük ölçekli üretim yapan Anamurlu ve Bozyazılı çiftçiye zarar verecektir.
Afrika’da, Orta ve Güney Amerika’daki bazı ülkelerde büyük sermaye şirketlerinin muz üretimi yaptıkları ve bu ülkelerin “muz cumhuriyeti” olarak adlandırıldıkları ve bunun bir sömürge düzeni olduğu gözden kaçırılmamalıdır. Bu açıdan ülkemizde muz üretiminde büyük şirketlerin söz sahibi olması, devletin bunları her bakımdan desteklemesi doğru değildir. Bu durumun devam etmesi demek, küçük çiftçinin bir kaşık suda boğulması demektir.
Anamur-Bozyazı Ziraat Odası tarafından hazırlanan muz raporundan bazı bölümleri aktararak bitirelim.
1.Muz üretiminde havza çalışması kapsamında planlı ve kontrollü tarıma en kısa zamanda geçilmeli.
2. Muz üretiminde küçük aile işletmeleri desteklenmeli. Küçük aile işletmelerinin eksiklikleri devletin kontrolünde verilecek eğitimlerle giderilmeli.
3. 10 dekar üzerinde yatırım yapan sermaye şirketlerine düşük faizli kredi ve hibe desteği verilmemeli.
4. İklim değişikliği için çalışmalar yapılmalı, iklim değişikliğinden zarar görecek yerlere muz serası yaptırılmamalı.
5. Sermaye şirketleri muz üretiminin dışına çıkarılmalı, muz sanayisine yönelik alanlara yönlendirilmeli.
6. Muz sofralık meyve durumundan sanayisi ile de değerlendirilen bir ürün haline getirilmeli. Şirketler bu yönde desteklenmelidir.
Ürününüz bol, kazancınız bereketli olsun diyerek, bitirelim.