Bizlerin önüne bir yem atıyorlar, bizler o yemi yerken ve birbirimizi o yemden uzak tutmaya çalışırken ve böylece de yine birbirimizi yerken, onlar arka planda tüm kaynağa malik oluyorlar. Bu dünyada olan biten hangi olay varsa hepsi yalandır, tezgâhtır, bizleri birbirimize düşürmek ve mülke konmak için kotarılan şeylerdir. Fikirlerin fosilleştirilmesi bile bu hedefe matuf alçakça bir hamledir. Aramızda bitmeyecek kinler var etmektir ve o kinlerle ömür boyu birbirimize düşman kılmak ve bu düşmanlıktan da kazanmaktır. Çünkü dünya güzeldir, eğlence doludur, müzik doludur, dans doludur, kadın doludur, bina doludur, araba doludur, para doludur. Öyleyse behemehâl bu nimetlere konulmalıdır, sahip olunmalıdır ve bu nimetlerle diğer insanlar üzerinde baskı kurulup onlar kontrol edilmelidir ve ele geçirdiklerimiz bizim elimizde daim kalmalıdır. Bu uğurda da her şey kullanılmalıdır, gerek din, gerek milliyet, gerek cumhuriyet, gerekse ne varsa. Bizi düşman kılıyorlar ama kendileri sımsıkı kardeşlikle birbirlerine bağlıdırlar. Karşımızda kim varsa mugalatan başka hiçbir şey yapmamaktadır. Ama bizler onları hep büyük insanlar sanıyoruz. Niye; eee şu kimliğe sahip ya, şu dinden ya, cumhuriyet diyor ya. Keşke perdeyi indirebilmeyi bir becerebilsek ama nasıl olacak bu? Elbette ki zor değildir ama yapabilecek cesaretimiz var mıdır? Fikrilerimizin özünü öğrendiğimiz gün, bu kara günleri ve tüm karanlık insanları dünyamızdan kovacağız inanın. Ve artık farklı fikirlere sahip insanlar olsak bile oturup kardeşçe konuşmayı, fikri teatisi yapmayı, birlikte güzel bir dünya yaratmayı becerebileceğiz inanın. Güneşli güzel günleri göreceğiz, motorları maviliklere süreceğiz ve mavi şarkılar terennüm edeceğiz o gün inanın, insanın güzelinsanlar. Yoksa herkes kendi karanlığında yok olup gidecektir. Hepimiz aynı dünyada değil miyiz? Hepimiz insanlık onuruna seza bir yaşamın peşinde değil miyiz? Niye oturup kardeşçe, dostça konuşabilmeyi beceremiyoruz? Farklı fikirlerden olabiliriz, bu neyi değiştirir ki? Niye karanlık tiplerin tezgâhlarına geliyoruz? Bizler fikirlerimizi kendi kendimize yaşamak için mi ediniyoruz? Oysa bir fikir sahibi olmak kimsenin görmediği, göremeyeceği bir duvarın arkasında yaşamak değil, başkalarına ulaşmak ve onlarla yaşayabilmektir. Münhasıran tek başına daha iyi bir dünya hayal etmek değil, dünyayı elbirliğiyle daha iyi ve yaşanılabilir bir yer haline getirmektir. Yanlış mı, yalan mı?

YORUMLAR