“Ahhh! Bu adam benim babam” türküsü hangimizin gönül telini titretmemiştir? Türkünün bir yerinde Fatih Kısaparmak, “Üstümdeki kol kanat/Sırtımı yasladığım dağ gibiydi” der. Babalar hakkındaki duygu ve düşüncelerimiz genellikle böyledir.
Hâl böyle olunca, babamız bizimle birlikte ne kadar uzun yaşamışsa o kadar talihliyiz demektir. Hele biz yaşlanıncaya kadar yaşamış, bir pir-i fani olmuşsa, bu bizim için büyük bir nimet, âdeta bir ayrıcalıktır.
Bendeniz yukarıdaki gibi düşünürken, Nietzsche (Niçe)’nin, buna tam zıt görüşleriyle karşılaştım. Babasını 5 yaşındayken kaybeden Niçe, “Sizi koruyan bir babanızın olmaması nasıl bir şey?” sualine şu karşılığı veriyor: “Beni koruyan mı yoksa bana baskı yapan mı? Bu bir kayıp mıydı acaba? Bundan emin değilim! Bu durum çocuk için kayıp olarak görülebilir ama adam için değil!”
“Bunun anlamı?”
“Bunun anlamı, sırtımda babamı taşıma yükünü yaşamadım hiç, onun yargılarının ağırlığı boğazıma çökmedi, benim yaşama hedefim onun tutkularını gerçekleştirmek biçimini almadı, babamın ölümü bir nimet, bir özgürlük olarak da görülebilir. Kimsenin daha önce geçmediği kendi yolumu keşfetmek üzere tek başıma bırakıldım.”*
BABALARA dair Ahmet Ümit de şunları yazıyor:
“Babalarımız, unuttuğumuzu zannettiğimiz ama hiçbir zaman silinmeyecek buruk bir anı olarak hep yaşayacaktır zihnimizde. Onlar kaşımızda, gözümüzde, boyumuzda posumuzda, aklımızda ve yüreğimizdedir. Kudretleri güç verir bize, şefkatleri yüreğimizi yumuşatır. Zalimlikleri korkak yapar bizi veya acımasız, cesaretleri ruhumuzu yüceltir, ödleklikleri küçültür. Velhasıl, iyilik ve kötülük, bencillik ve fedakârlık ne kadar karşıtlık varsa ruhumuzda, hangisinin galip geleceği babamızın şahsiyetiyle alâkalıdır.”**
Baba, sağsa nimet, ölmüşse rahmet!
Her halükarda, Babalarımız, hayatımızın şekillenmesinde son derece etkili… Babalar köktür… Çocuklar o köke bağlı olarak büyür. Fakat kökü, bir ağaç kökünden farklı düşünmeliyiz… Evet, babalar köktür ama o kök, çocuklarına kanat takabilen bilge gök-kök olmalıdır. Ki çocuklar o kanatlarla özgürce uçabilsinler… “Kimsenin daha önce geçmediği kendi yollarını keşfetmek üzere”… Ve kökler, çocukları oldukları gibi kabullenmesini bilmelidirler!
x x x
TAVSİYE
Fatih KISAPARMAK - Bu Adam Benim Babam (Official Video) - YouTube
(*) : Niçe Ağladığında, Irvin Yalom, S. 274
(**): Kayıp Tanrılar Ülkesi, Ahmet Ümit, S. 205-206