Necip Fazıl’ın, “Dünya Bir İnkılap Bekliyor” adlı bir kitabı var. Burada, yazar, önce, kavramlar üzerinde duruyor… İnkılapla devrimin farklı şeyler olduğunu söylüyor. Ona göre, inkılap olumlu, devrim olumsuz… Devrim, devirmekten geliyor, diyor. Sonra, ilerleyen sayfalarda, inkılap ve devrimin eşanlamlı olduğunu kabul ediyor.

Dünyanın beklediği inkılap, İslam İnkılabı… Necip Fazıl’a göre, gerçek İslam anlayışı ve doğru uygulanması dünyanın beklediği inkılaptır ve umut gençliktedir. Hangi gençlik? Kendisi 1904 doğumlu olduğuna göre, Necip Fazıl’ın söz ettiği gençlik, 1940 ve sonrası doğumlular olmalı… Yani şimdi seksenini geçmiş olanlar, 70, 60, 50 yaşlarında olanlar ve daha gençler… Neresinden baksanız, en az üç nesil gençlik gelmiş, geçmiş! İnkılap nerede?

Gerçek İslam, doğru İslam uygulaması nerede?

Böyle bir inkılabın gerçekleşemeyeceğini, İslam anlayışının gittikçe bozulduğunu Necip Fazıl, başka bir yazısında, CAMİLERİ DOLDURUP DA İÇİNE GİREMEYENLER başlıklı öyküsünde anlatmış. Bağlantıdan öyküye ulaşabilirsiniz.

İNKILAP veya DEVRİM GEREKLİ Mİ?

Bu iki kavram eş anlamlı… Türk Dil Kurumu (TDK), İnkılap terimini şöyle açıklıyor: Toplum düzenini ve yapısını daha iyi duruma getirmek için yapılan köklü değişiklik, iyileştirme; devrim. 2’nci maddede isim, eskimiş ibaresini ekliyor.

Biz de eskimiş olan inkılap kelimesini bırakıp, devrim kelimesini kullanalım.

Tanımdan da anlaşılacağı gibi, toplum yapısını ve düzenini iyi duruma getirmek için köklü değişiklikler hemen hemen, her zaman gerekli.

Peki, bu köklü değişiklikler nasıl gerçekleşir? İyileştirme nasıl sağlanır?

Devrim, asla kendi kendine olmaz… Köklü değişiklik asla kendi kendine gerçekleşmez.

Devrimin gerçekleşmesi için “devrimci”nin olması lâzım! Devrimi devrimci yapabilir.

Öyleyse, devrimci kimdir?

Öyle, “ben devrimciyim” demekle hatta adını veya soyadını Devrim yapmakla devrimci olunamaz!

Devrimci, kendi nefsinde devrim yapan kişidir.

Devrimci, iyileştirmeye, köklü değişiklikler yapmaya kendinden başlar… Kendinde “köklü değişiklikler” yapmadan dünyada köklü değişiklikler yapamayacağının bilincindedir. Onun için, devrimci, devrimi ruhunda, bedeninde, zihninde yapar. Yaşayan, yürüyen devrim olur. Kendisi hiçbir şey demez… Ama diğerleri ona, devrimci derler.

Eğer bir Müslüman, dünyanın bir devrim beklediğini düşünüyorsa, bu devrim İslam’ın doğru anlayışı ve uygulamasıysa, o devrimi, önce kendi nefsinde gerçekleştirmelidir. Kendisi, İslam’ın en doğru örneği olabilmelidir. Müslüman, kendini en önce ekonomik alanda gösterebilmelidir. İhtiyacından fazlasını verebiliyor musun? Sofradan doymadan kalkabiliyor musun? Dünya açlarla dolu olduğuna göre, sen de yatağa aç girebiliyor musun? Devrimi kendi nefsinde gerçekleştirmiş Müslümanlar yoksa, dünya o devrimi sonsuza kadar bekler.

Köklü değişiklikler, iyileştirmeler bir davadır. Bir ülküdür. Devrimcinin ülküleri vardır. Hayatının anlamı olan ve hayatını anlamlı kılan ülküler… Hayatını adadığı ülküler: Hakça bir düzen, eşitlik, herkes için sağlıklı, huzurlu ve müreffeh bir dünya, kadın ve çocuk hakları, sağlıklı ve temiz bir çevre gibi. Bunlar sözde kalmaz, bu ilke ve ülküleri hayatına uygular, yaşar. Misal, “çevreye duyarlıyım, çevre iyileştirilmeli” diyorsa, yerküreyi mahveden altın ve plastik gibi maddelere karşı çıkar, tek kullanımlık plastiği asla kullanmaz. “Dünya aydınlanmalı” diyorsa, önce kendini aydınlatır, KİTAP okur. Sürekli okur.

Dolayısıyla, devrimci ülkücüdür. Devrimci ve ülkücü aynı kişidir. Elbette samimi ve gerçek devrimci ve ülkücüden söz ediyoruz.

Devrimci deyince, aklımıza en önce Ulu Önder geliyor. Devrimciliğin en büyük örneği… Atatürk, devrimleri nasıl yaptı? Elbette öncelikle ve ilk önce kendi nefsinde yaptığı devrim sayesinde… Devrimci olduğu için devrimleri yapabildi.

Çünkü devrim yapabilmek için devrimci olmak şart!

Devrimi, ilk önce kendi nefsinde gerçekleştirmen şart!

Kendini düzeltmeden dünyayı düzeltemezsin!

Konuyu incelerken, Millî Eğitim Bakanlığı (MEB)’nın internet sitesinde konuyla ilgili aşağıdaki sayfaya ulaştım. Bana çok ilginç geldi. Sunuyorum:

İnkılâp, bir toplumun önemli kurumlarını kısa bir süre içinde değiştirip kendini yenileştirmesi atılımıdır. Tarihte önemli, büyük inkılâplar görülmüştür. Atatürk yönetimindeki Türk Milleti de tarihteki en önemli İnkılâplardan birini gerçekleştirmiştir.

Bir toplumda durup dururken inkılâp yapılmaz, inkılâpların tarihten gelen büyük sebepleri vardır. Türkler bir zamanlar çağın Önemli devletlerinden birini kurmuşlardı. Bu devlet yüzlerce yıl dünyanın sayılı güçlerinden biri olarak kaldı. Ama Batı'da gelişen akıl ve bilim çağına ayak uyduramadığı için geride kalmaya, güçsüzleşmeye başladı. Çok uluslu bir yapıda olduğundan milli bir birlik kuramadı. Devleti kurtarmak isteyenler, hep eski düzen ve belli kalıplar içinde değişiklikler yaptılar. Oysa yapıyı değiştirmek gerekti ve bu kaçınılmazdı.

Birinci Dünya Savaşı sonu yenilgi ve parçalanma, Atatürk'e, Türk milletini bir araya getirip mücadele etme ve yapıyı yenileme düşüncesini ve bunu gerçekleştirme azmini vermiştir. Eski yapıyı yeniden kurmak mümkün olmadığı için art arda büyük inkılâplar yapılmıştır.

Atatürk'e göre "inkılâp milletin esenliği için halk adına yapıldı". "Yaptığımız ve yapmakta olduğumuz inkılâpların amacı, Türkiye Cumhuriyeti halkını tamamen modern ve bütün anlamı ve biçimiyle uygar bir toplumsal heyet durumuna getirmektir". Öyleyse inkılâp, modernleşme ve çağdaş uygarlık düzeyine ulaşmak için yapılacaktır. Gerçekten, gördüğünüz büyük yenilik hareketleri, hep inkılâpçı bir tutum ve davranışla yapılmıştır.

Türk Milleti iyiye, doğruya, güzele daha fazla yaklaşmak, bunlara erişmek için inkılâpçılığa bağlı ve tam bir inkılâpçı olarak kalmalıdır. Öyleyse inkılâpçılık nedir? Atatürk'e göre, "gerçek inkılâpçılık onlardır ki, ilerleme ve yenileşme inkılâbına sevk etmek istedikleri insanların, ruh ve vicdanlarındaki gerçek eğilime nüfuz etmesini bilirler".

Demek ki, inkılâpçı, ruhlara ve vicdanlara seslenecek, insanları bu yolda yönlendirecektir. Atatürk inkılâbını sürdürebilmek, inkılâpçı ruh ve yapıyı, coşkuyu her zaman duymakla, hedefleri belirleyip bu hedeflere ulaşma yolunda çalışmakla olur.

Türk İnkılâbının üstün ve yüce amacını her zaman kavramaya çalışmalıdır. Durmadan ve her zaman yenilik yolunda ileriye doğru gidilecektir, işte Atatürk'ün temel ilkelerinden biri de budur. Türk inkılâbının korunması, geliştirilmesi ve ilerletilmesi şarttır. Atatürk bundan emindi ve şöyle diyordu: "İnkılâbın hedefini kavramış olanlar, daima onu muhafazaya muktedir olacaklardır".

https://www.meb.gov.tr/ataturk/Ilkeleri/Inkilapcilik

[email protected]

Tarih: 02.03.2024 Okunma: 588

YORUMLAR