Hukukumuzu, kanunlarımızı incelediğimiz zaman, çok büyük bir mükemmellikle karşılaşmıyoruz. Fakat, kanunların o kadar da berbat olmadığını görüyoruz. Hattâ “ihale yasası” gibi bazı yasalarımızın, aslında işi gayet sıkı tuttuğuna şahit oluyoruz.
Öyleyse, problem ne?
Problem büyük ölçüde, uygulamadaki sıkıntılar. Tecrübeyle sabittir ki; iyi uygulayıcı kötü bir kanunu bile, halkın yararına harikulade uygulayabilir. Kötü bir uygulayıcı ise, mükemmel kanunların tatbikinde bile kargaşa yaratabilir. Türban sorunu bile, belki kötü uygulayıcıların başımıza sardığı bir keşmekeştir.
Bize göre esas problem; insan kalitesindedir. Daha doğrusu; uygulayıcı durumundaki insanlarımızın kalitesizliğindedir. Ülkenin en hayatî meselesi, kaliteli insan eksikliğidir. Dolayısıyla, insanı kaliteli hale getirmeden, problemlerimizin çözüleceğini sanmak, hayaldir.
İnsan
kalitemizi yükseltmek, kaliteli insan sayısını artırmak zorundayız.
Ne yapmak
lâzım?
İşimiz zor mu?
Bakalım!
Kaliteli İnsan kimdir, Nasıldır?
Kaliteli insanın illa yaldızlı kolejlerden, üniversitelerden mezun olması gerekmiyor. Böyle okullardan diploma almak da, insanın kalitesini mutlak olarak garanti edemiyor.
Eğitimi ne olursa olsun, kaliteli bir insan, sürekli olarak öğrenme ve kendini geliştirme çabası içindedir.
Kaliteli insan, kaçınamadığımız önyargıların farkına varıp, bunları gidermeye çalışır. Peşin hükümlerin çıkmaz sokak olduğunu bilir ve kısa sürede onlardan kurtulur.
Kaliteli insan; kendisi kadar çevresini, çevresindekileri, hattâ uzak çevresini de düşünür. Cihan-şümul (evrensel) ölçülerde büyük düşünceli ve bütünlükçüdür. Sadece bugünü değil yarınları, yarınlardaki dünyayı ve yarınlarda yaşayacakları da düşünür. Makam ve memuriyetini namusuna emanet edilmiş kutsal bir şeref görevi olarak telakki eder.
Kaliteli insan; zamanı çok değerli bir kaynak ve nimet olarak düşünür ve her dakikanın 60 saniyesini etkili ve verimli olarak doldurur. Bütün imkânları ile iş ve çözüm üretmekle meşguldür. Hayatında kısır çekişmeler, dedikodu ve boşluk yoktur.
Kaliteli insan; inisiyatif sahibidir. Başkalarının ikaz ve yönlendirmelerini beklemeden, kendiliğinden harekete geçer, işe başlar. Kafasını, enerjisini, yeteneklerini tam kapasite kullanmaya gayret eder. Mantığını, dimağını devreye sokar ama yüreğini ve duygularını da göz ardı etmez. Sezgilerinden de yararlanır.
Kaliteli insan; güvenilir bir insandır. Özgüven sahibidir. Bu güven, onun da insanlara ve dünyaya güven duymasını sağlar.
Kaliteli insan; insanları anlamaya ve onlar tarafından doğru anlaşılmaya çalışır.
Kaliteli insanların hayata bakışları olumlu ve iyimserdir. Bu özellikleri onları güneş gibi sıcak ve pırıltılı yapar.
Kaliteli insanların belki de en önemli nitelikleri; üstün sorumluluk anlayışlarıdır. Sorumluluktan asla kaçınmazlar. Başkalarını eleştirmek ve suçlamak yerine üstlerine sorumluluk alırlar.
Bu niteliklerde olan bir insanın rüşvet alacağını, yolsuzluk, hırsızlık, soysuzluk yapacağını düşünebilir misiniz?
Bu nitelikteki
insanlar problem çıkarmak yerine çözüm üretmezler mi?
Üretirler,
değil mi?
Peki, zor mu
kaliteli bir insan olabilmek?
Hayır!
Sadece niyet
etmek kâfi!
Üstatlardan
Güzelliğin on par’etmez,
Bu bendeki aşk olmasa…
Eğlenecek yer bulamam,
Gönlümdeki köşk olmasa.
Kim okurdu, kim yazardı,
Bu düğümü kim çözerdi,
Koyun kurt ile gezerdi,
Fikir başka başk’olmasa.
Güzel yüzün görülmezdi,
Bende bu aşk dirilmezdi,
Güle kıymet verilmezdi,
Âşık ve maşuk olmasa.
Senden aldım bu feryadı,
Bu imiş dünyanın tadı,
Anılmazdı Veysel adı,
O sana âşık olmasa.
Âşık Veysel
Komşudan
Etos, patos, logos.
Dürüst ol, duygulu ol, mantıklı ol.
Önceki yazıları
görmek için aşağıdaki kutuya tıklayın.