B�Z� SEVG�S�NDEN VAR EDEN
Nicedir dostla beraberim. Bu y�zden
huzurluyum ve herhalde mutluyum. Hayat beni korkutmuyor art�k. Onun zalim
oldu�unu da d���nm�yorum; o �u yorgun ellerimle kavrad���m, g�rd���m yedi renk
ve i�itmedi�im yedi sesle nameli bir tecr�be art�k.
Ellerim yorgun mu dedim? Oysa yorgun.. du. �imdi kavrad��� ile daha canl� ve alabildi�ine saf, hem �ok d�r�st. �ri iri g�zleri var.b�t�n safl�k bu g�zlerde, tecr�beyi, tecr�beleri derin derin izliyor.
�zlemek bir anlamda kat�lmamakt�r olaya. Halbuki ben kat�l�yorum. E�er s�yledi�i gibi, benden i�eri ben’i olgunla�t�rmaksa maksat… izliyorum. Ve ya��yorum, kar��mdakilerin hayr�na. Duam ��yle: “Bizi sevgisinden var eden, her �eye ve her i�e hay�rl� ad�n� anarak ba�lar�m. ��imi ad�n gibi hay�rl� k�l.”
O’nu bizi sevgisinden var eden olarak d���nmeyi Dost’tan ��rendim. Sonra Ya�ar Nuri, “Alak” Suresi’nden bahsetti.: “�nsan� embriyodan / ili�ip yap��an sudan / sevgi ve ilgiden yaratt�.”
�li�ip yap��an sudan s�z�l�p, sevgi ile kanatlan�p u�tum gayri, onurum iade edilmi�ti. �lemlerin Rabbi’nin �lemlerinde dola�t�m. G�rd�m ki, c�mleyi c�mlemizi birbiri ile tutan, koruyan, esirgeyen, ileri g�t�ren O’nun sevgisidir. Benim sevgimdir, senin sevgindir.
“Birbirinizin birbirinize sevgisi
sevgisi, i�te O’nun nurudur.”
“Alak” ilk inen Sure’ydi ve “yaratan Rab’in ad�yla oku” diye ba�l�yordu. �lemleri okumaya �al��t�m. “Sevgi”den gayri bir �ey heceleyemedim. O zaman anlad�m, g�zlerime can veren yaln�z sevgiydi.
Dost’um dedi ki: “Sevgi ile bakmas�n�
bilen, ger�ek ibadeti buland�r. ��nk� o, her bakt��� yerde yaln�z O’nu g�r�r.”
Secdeye var�p ��krettim. ��nk�, “Sevenlerin sedas� yaln�z ��k�r ve sevin�tir” diye s�ylemi�ti.
B�ylece att���m her ad�mda, onu i�iterek ve ilkiklerimde duyarak Dost’a veriyorum kendimi. Kendimi, evvel Allah, ona �smarl�yorum. Benden i�eri ben’i �ekip ��kar�yor. Yar� hayran, yar� budala, bir hayli �a�k�n ve sab�rla bekliyorum. Dost diyor ki: “O, kimseye ta��yamayaca�� y�k� vermez. Bitirmek, inanmak, s���nmak, g�venmek, saklamak sab�rla beklemekle olur.”
Yepyeni bir gayret geliyor ellerime, kan�ma can�ma… A�a�lar�n �zsular� yukar� do�ru y�r�yor: Bitirmem l�z�m! Yol uzan�yor �n�mde nurdan. Bu yolun sonu uzun… uzun. Bu yol O’na uzan�yor, biliyorum. Ve ya�muru, yaln�z rahmet. Y�z�m� bedenimi rahmete sunuyorum. Ya�mur benden i�eri ben’e i�liyor… �nce, nak�� nak��.
Dost’um tut ellerimden. �taat edece�im,
vesvese verene ard�m� d�n�p, sabredece�im.
Bir ak muhabbet ku�u Dost: “sabr� bilir misin acaba?” diyor… “sab�r tembellik de�il, y�k�c�l��a y�lmadan ma�lup olmamakt�r asl�nda.”
Hi� unutmuyorum bu s�z�, art�k yorgun olmayan ellerimdeki tecr�beye, tecr�belere bak�p, azimle yeni tecr�belere a��l�yorum, y�lmadan. Akl�m b�y�yor, benden i�eri ben’de derin izler b�rak�yor. Ruhum b�ylece tozlardan silkinip, ���ld�yor.
Hayat�n zalim oldu�unu d���nm�yorum
art�k… Bir “mektep”in zalimi, �efkatlisi mi olurmu�? Sen nas�l g�r�rsen, �yle.
Zul�m ve �efkat yaln�z bende, yaln�z
onda, yaln�z sende.
Zulmetmeyen ancak O’dur.