Söz ola kese savaşı,
Söz
ola kestire başı,
Söz
ola ağulu aşı,
Yağ ile bal ede bir söz.
Yunus
Emre
Tekbir çekip gözyaşını
dökmeyen,
Yelimizi, selimizi ne bilsin!
Şehit verip hakka boyun bükmeyen,
Alimiz’i, Velimiz’i ne bilsin!
Alışmış harama, kızarmaz yüzü!
Alemin malında doymuyor gözü!
Tarzanca konuşur,bilinmez sözü!
İlimizi, dilimizi ne bilsin!
Mahremini şöhret için açanlar,
Çobanı görünce koça kaçanlar,
Orda, burda popülizim saçanlar,
Elimizi, telimizi ne bilsin!
Arı kovanında baldaki karga,
Fincanın içinde faldaki karga,
Gönül bahçesinde daldaki karga
Çalımızı, dalımızı ne bilsin!
Elinde İncil’i, takkesin takmış..
İslam’ı horlamış mumları yakmış.
Yüce Peygamber’e şaş gözle bakmış.
Ulumuzu, kulumuzu ne bilsin!
Pamukyan’ım diye yayılmış ünü.
Tarihi suçlamış unutmuş dünü.
Ermeni gölünde yüzer kış günü.
Alımızı, salımızı ne bilsin!
Yetimin hakkını bilerek yiyen,
Yılanın başına dayımsın diyen,
Mecliste yallanıp dağlara siyen,
Ölümüzü, gülümüzü,ne bilsin!
Ramazan’ım der ki hızlandı tren.
Bozkurdu görünce çoğaldı üren.
Haram ekmeğine kin yağın süren,
Yolumuzu, kolumuzu ne bilsin!
Nisan 2008
Arşiv