Söz ola kese savaşı,
Söz
ola kestire başı,
Söz
ola ağulu aşı,
Yağ ile bal ede bir söz.
Yunus Emre
Nedense hep çınarların altıdır
Rahatlığın simgesi
O ağacın altında kurulur
Acı, tatlı yaşamın imgeleri
Oylumlu yapraklar salındıkça
Kurulur gelmiş geçmiş kafalarda
O ağacın altında kalır
Kurmacanın tadı hafızalarda
Yummuşsun gözlerini
Bakınırsın güya sağa sola
Görende sanır seni
İzliyorsun birilerini
Bakmak görmekse eğer,
Çevren hep hikayelik...
Kafandan geçenler ise,
Tekmili birden beyaz perdelik
Geçtikçe zaman serinlikte
Yumuluyor gözlerin,
Ama aklın başka yerde
Perişan yüreğin...
Hayalde mi düşte misin?
Bir garip haldesin...
Gözlerini açtığında ilk gördüğün,
İzleyen değil izelenensin...
Kulaklarında, kuş, böçek sesleri
Duyumsuyorsun teninde yeli
Oymalı yaprakların esintisiyle
İçiyorsun soğumuş, 'Çay'denen soğuk şerbeti
Çekinerek saatine bakıyorsun
Ooo! Epey olmuş zaman
Ama diliyorsun Tanrı'dan,
N'olur geçse böyle, ömrüm boyunca her an
Arşiv