Türkçülük, Türk milliyetçiliğinin adıdır. Kelimenin sonundaki ek, sevgi, taraftarlık gösteren bir ektir. Türkçülük de Türk sevgisi ve taraftarlığı olduğuna göre kelime, yerinde kullanılmıştır. Başka milletlerin Türk taraftarlığı ve Türk sevgisi bu kelimeyle ifade olunmaz.

Türkçülük bir ülküdür. Ülküler milletlerin manevî gıdasıdır. Ülküsüz milletlerin en talihlisi nihayet silik ve sönük kalmaya mahkûmdur. Eğer bu millet talihli de değilse onun sonucu yenilmek, ezilmek, haritadan silinmek hattâ yok olmaktır. Ülküler, hakikatle hayalin karışmasından doğmuş olan, düne bakarak yarını arayan, milletlere hız veren ve uğrunda ölünen büyük dileklerdir.

Türkçülük; büyük Türk ilinde Türk kavminin kayıtsız-şartsız hâkimiyeti ve istiklâli ile Türklüğün her yönden bütün milletlerden ileri ve üstün olması ülküsüdür.

Bu ülkü geçmişte birkaç kere gerçekleşti. Büyük Türkçülük ülküsü ve inancı ile yetişen gençlik sayesinde yarın yeniden gerçek olacaktır. Türkçülük dün kaynaktı, bugün çaydır. Yarın coşkun bir ırmak olacak ve önünde yabancı duygu ve düşüncelerden gelen bütün engeller yıkılacaktır.

Türkçülük dört kaynaktan geliyor:

1. Kökü çok eski olan Türk kavminin şuuraltında yüzyıllardan beri yaşayan milliyetçilik;

2. Tanzimat’tan sonra Avrupa’daki milliyetçiliklere benzeyen halkçı bir hareketin bizde de tatbik olunmasını isteyen milliyetçilerin hareketi;

3. Devletimizin içindeki yabancı unsurların ihaneti dolayısıyla doğan tepki;

4. Türklerin 200 yıldan beri çektikleri büyük sıkıntılar ve geçirdikleri felâketlerin verdiği uyanıklık.

Bu dört kaynaktan gelen düşünceler birbiriyle yoğrularak bugünkü Türkçülüğü ortaya çıkarmıştır. Türkler, Türkçülükle güçlenerek, kurtulacak, ilerleyecektir.

Bir millet yükselmek iradesini taşımazsa, kendine güveni olmazsa, başkalarını taklitten başka bir şey yapamazsa, geçmişiyle övünmezse, ülkü için ölümü göze almazsa, savaştan korkarsa o millet içinden çürümüş demektir.

Türkçülük ülküsü bizden amansız bir vazife ahlâkı istiyor. Subay hiç yorulmadan altı saatlik talimini yaptırırsa, öğretmen bıkmadan öğreticilik işini yaparsa, memur sinirlenmeden halka kolaylık göstermekte devam ederse, doktor her şeyden önce yurttaşlarının sağlığı ile ilgilenirse, öğrenci her şeyden önce dersini bellemeye çalışırsa ve bütün vazifeler arasında ne caka, ne gösteriş, ne dalkavukluk, ne de ilgisizlik olmadan bir ahenk kurulursa; aşağıdakiler yukarının buyruğunu ukalalık saymaz, yukarıdakiler de aşağının doğru ihtarlarına kızmazlarsa, bütün karşılıklı işlerde, görüşme ve konuşmalarda ne ikiyüzlülüğe kaçan nezaket, ne de kabalığa kaçan sertlik bulunmazsa vazifenin bizden istediği şey yapılmış olur.

Gerçekten Türkçü olmak kolay değildir. Her önüne gelen Türkçü olamayacağı gibi, her Türkçüyüm diyen de Türkçü sayılmaz.

Her Türkçü bulunduğu yerin vazifesini yaparsa Türkçülük ülküsü sağlamlaşır. Türklük güçlenir.

Türkçülerin ilk işi, vazifelerini arınmış bir gönül ve inanmış bir yürekle yapmaktır.

 

Orkun, 15 Haziran 1963

 

 

Arşiv

Tarih: 27.04.2009 Okunma: 776

YORUMLAR