Söz ola kese savaşı,
Söz
ola kestire başı,
Söz
ola ağulu aşı,
Yağ ile bal ede bir söz.
Yunus Emre
Arif Nihat AsyaBir gün sesimde mutsuz anam
toprağın sesi,
Mâzînin ıstırâbını ben hâle
söylerim.
Yer yer çıkar duyan şu
garibin de âhını:
Her içli ruha, her yaralı
gönle söylerim.
Bazen resim resim açılır
eski bahçeler,
Dinler menekşe, fesleğen
gül, lâle… söylerim.
Bazen de öfkemin sesi gürler
olaylara:
Yumruk ağırlığında beş on
cümle söylerim!
Hakkın safında tek bile
kalsam sevinme sen:
Ey i’tirâz, yaz yazarım,
söyle söylerim’
Öfkem de şefkatim kadar
içten gelir benim;
Ancak, ayakla, elle değil;
dille söylerim!
Hoşlanmam ölçüsüz ve
hesapsız konuşmadan:
Tartar, hesabeder, düşünür;
öyle söylerim.
“Birdir, derim, nesir, hece,
serbest vezin, aruz…”
Sen öyle söyle duygunu, ben
böyle söylerim.
Tarihle eğlenen yeni doğmuş
kuşakları
Burdan ümitlerle giden nesle
söylerim.
Sırlar kalır -fakat- yine
ifşa edilmedik…
Geldikçe hepsi söylenecek
hâle söylerim.
Arşiv