Söz ola kese savaşı,
Söz
ola kestire başı,
Söz
ola ağulu aşı,
Yağ ile bal ede bir söz.
Yunus Emre
Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu
Yüzyıllarca, durmadan; çağladın, yıktın, söktün
Toprağımı,
taşımı götürüp çöle verdin…
Vatanından kıskandın, suyunu, serinini
Vefasız
çıktın Fırat; nen varsa ele verdin…
Vadilerimi yardın, ovalarımı yuttun
Kaç ocağın
külünü savurdun; yele verdin.
Okşadık, sevdik seni; “dur, gitme”, “yavaş” diye
Sen
kudurdun, köpürdün; yurdumu sele verdin…
Ne kervanlarıma yol, ne yolculara geçit…
Biz sana bel
bağladık; sen bize çile verdin…
*
Fakat doldu vadesi, zulüm saltanatının
Çelikten
kementlerle boynunu buracağız…
Gayrı azgın kurt gibi kapıp kaçmayacaksın
Keban
vadilerinde karşında duracağız.
Ahdettik bağrımıza basmaya seni Fırat
Belini
sarmak için hızını kıracağız…
Ey Palandökenler’den kükreyen erkek aslan
Seni
yelelerinden, zincire vuracağız!
Ve geçmişini unutup; sen, ben omuz omuza
Medeniyet
yükselen bir vatan kuracağız…
Şairler ve şiirleri
Arşiv