Kalem fery�d eder, a�lar m�rekkep,
“Beni cahil eline verme Ya Rab!
L�tfunla �lime �evir yolumu,
K�rma n’olur kanad�m�, kolumu.”

L�edri

 

Biz ayr� ayr� gemilerde de�il, bir geminin i�erisinde bulunuyoruz. Bu yolculukta, gemi yolcular�ndan birisi gemiye zarar verecek bir faaliyette bulunursa bunun zarar�n� b�t�n yolcular �ekecektir. Kendi kamaram�zda, koltu�umuzda rahat�a oturarak geminin dibinde delik a�an bir kimsenin hareketine mani olmamam�z, kendimizi bat�rmam�z demektir.
Yar�m bardak su �ok �eyi ifade eder. G�r�� ayr�l�klar�, daha do�rusu anlay�� fark� bu noktada ba�lar. Yar�m bardak su, kimine doluluk hissi verir. Bir ba�kas� barda��n dolmayan k�sm�yla ilgilenir, barda��n yar�s�n�n bo� olu�unu �n plana ��kar�r. Sahip oldu�umuz de�erler yar�m bardak su gibidir. ��kar �at��mas�nda kendi barda��m�zdaki yar�m suyu �ne ��kar�rken, kar��m�zdaki ki�inin barda��n�n bo� kalan k�sm� g�z�m�ze ili�ir. �ki tencerenin mizahi kar��la�t�r�lmas�nda, 'Senin dibin benden kara' misali.
�yilikte, ba�ar�da, �al��kanl�kta, ’ben herkesten �st�n�m’ mant��� tersine d�nd���nde, ba�ar�s�zl�klar kar�� tarafa y�klenir. Kendimizi bahanelerle oyalay�p, gizli d��mana kar�� sava� ba�lat�r�z. Oysa kendimizce elde etti�imiz ba�ar�lar tamamen kendi eserimiz gibi gelir bize.
Ticarette rekabet kar��m�zdakini ekonomik olarak bitirmek olmamal�. Geni� yelpazeli kat�l�mla payla��lan pastan�n b�y�t�lmesi i�in i�birli�i yap�lmal�. Bir a�ac�n �nce yapraklar� kurur, sonra dallar� kurur art�k meyve veremez hale gelir. En sonunda a�ac�n g�vde ve dallar odun olur.
Bizler eme�e ve g�z nuruna sayg�l� olmak durumunday�z. Okudu�umuz her s�zc���n, her m�sra�n, her c�mlenin do�u� sanc�lar�n� �ekenler olarak, biz bizi anlayamazsak: Bizi bizden daha iyi kim anlayabilir? Hislerin konu�tu�u yerde �ok defa ak�l ve mant�k susar; susmasa bile en az�ndan hislere uyar. Hissiyat “konu�ma s�ras� bende” deyince ak�l ona yol g�sterir. �iirler yakar��lar gibi, insanlar�n i� d�nyas�n�n ini�lerini ��k��lar�n� heyecan�n, h�z�n hallerinin dile getirili�idir. Elbet birbirimizi ele�tirece�iz ama k�r�p d�kmeden. Sanata ihanet etmeden…
Ele�tiride ve �vg�de kantar�n topuzunu ka��rmadan yerli yerinde hakkaniyetle davranabilmemiz �ok �nemli. Birbirimizi ne yersiz iltifatlara bo�al�m, ne de k�r�c� hasmane ele�tirilerle karamsarl��a d���relim. Okumak en az yazmak kadar de�erlidir. Yazmay� de�erli hale getiren hi� ��phesiz okuyuculard�r.
Bir insan� yoldan ��karmak ve g�zden d���rmek istiyorsan�z, o ki�iye bol bol iltifat ediniz. ��nk� iltifattan ho�lanan �yle insanlar vard�r ki g�n gelir kendilerinin ne olduklar�n� unuturlar. Daha sonra da “K���k da�lar� ben yaratt�m.” demeye ba�lar. Daha k�t�s� bulundu�u yeri bile unutur, kraldan fazla kralc� olur. Onunla beraber giden kalabal�k da bir g�n gelir kaybolur gider.
Sayg�lar�mla.

Ar�iv

YORUMLAR