Söz ola kese savaşı,
Söz
ola kestire başı,
Söz
ola ağulu aşı,
Yağ ile bal ede bir söz.
Yunus Emre
Necati CumalıBuğdaydan öğrendim şiiri,
Canım kara buğdaydan…
Tadı tat binlerce yıldır,
İyilik cömertlikle alır,
Sofralarda yerini.
Akan sulardan öğrendim,
Kimsesiz çeşmelerden kırda,
Duru pınarlardan dağların beleninde,
Denizden ya da, yazlar kışlar geçer,
Tükenmez bize anlattıkları.
Kır çiçeklerinden öğrendim,
Ürerler dağ bayır kendiliğinden,
Renkleriyle kurumlanmadan,
Ayırmadan çobanı beyi,
Sunarlar güzelliklerini.
Köy kahvelerinde öğrendim,
Yağmur, toprak, kadınlar, severek,
Bir ömür sözünü ettikleri,
Ne kıtlıklar kırar umutlarını,
Ne istekleri biter tükenir.
Çarşıda pazarda öğrendim şiiri,
Küfürlerinden balıkçıların, şoförlerin,
Saysam ustalarım hep böyle gider,
Adsız ağaçlar, göğün değişimleri,
İçgüdüleri kuşların böceklerin...
Nasıl renk renk açarsa kır çiçekleri,
Kayanın dibinden patlarsa kaynak,
Sevince sarhoş olunca bizlerden biri,
İndirir yumruğunu yırtarsa gömleğini,
Şiir yazarım ben de kanımı akıtarak...
Şairler ve şiirleri
Arşiv