Söz ola kese savaşı,

Söz ola kestire başı,

Söz ola ağulu aşı,

Yağ ile bal ede bir söz.

Yunus Emre

Bu şehr-i Sitanbul ki bi misl ü behâdır,
Bir sengine yek pâre Acem mülkü fedâdır.

Bir gevher-i yekpare iki bahr arasında,
Hurşîd-i cihan-tâb ile tartılsa sezâdır.

Altında mı üstünde midir cennet-i alâ,
El-hak bu ne halet bu, ne hoş âb u hevâdır.

Her bağçesi bir çemenistân-ı letâfet,
Her kûşesi bir meclis-i pür-feyz ü safâdır.

İnsaf değildir ânı dünyaya değişmek,
Gülzarların cennete teşbih hatadır.

Herkes irişür anda muradına ânınçün,
Dergahları melce-i erbab-ı recâdır.

Kala-yı meârif satılır sûklarında,
Bazâr-ı hüner maden-i ilm ü ulemâdır.

Camilerinin her biri bir kûh-i tecellî,
Ebrû-yi melek andaki mihrâb-ı duâdır.

Mescidlerinin her biri bir lücce-i envâr,
Kandilleri meh gibi lebrîz-i ziyâdır.

Ser-çeşmeleri olmada insana revân-bahş,
Germ-âbeleri câna safâ cisme şifâdır.

Hep halkının etvarı pesendîde-i makbul,
Derler ki biraz dilleri bî-mihr ü vefâdır.

Şimdi yapılan âlem-i nev-resm ü safânın,
Evsafı hele başka kitâb olsa sezâdır.

Nâmı gibi olmuşdur o hem sad hem âbâd,
İstanbul’a sermâye-i fahr olsa revâdır.

İstanbul’un evsafını mümkün mi beyân hiç,
Maksûd heman sadr-ı kerem-kâra senâdır.

(18’nci Yüzyıl - Kaside der vasf-ı İstanbul ve sitayiş-i Sadrazam İbrahim Paşa)


 

Şairler ve şiirleri

Arşiv

YORUMLAR