Söz ola kese savaşı,

Söz ola kestire başı,

Söz ola ağulu aşı,

Yağ ile bal ede bir söz.

Yunus Emre

Can YÜCEL

Akdeniz yaraşıyor sana,
Yıldızlar terler ya sen de terliyorsun…
Aynı ıslak pırıltı burun kanatlarında,
Hiç dinmiyor motorların gürültüsü,
Köpekler havlıyor uzaktan,
Demin bir çocuk havladı.
Fatmanım cumbadan çarşaf silkiyor yine,
Ali dumdum anasına sövüyor saatlerdir,
Denizi tokmaklıyor balıkçılar,
Bu sesler işte sessizliğini büyüten toprak.
O sesinin sardunyalar gibi konuşkan sessizliği,
Hayatta yattık dün gece,
Üstümüzde meltem,
Kekik kokuyor ellerim hala,
Senle yatmadım sanki...
Dağları dolaştım,
Ben senden öğrendim deniz yazmayı,
Elimden düşmüyor mavi kalem,
Bir tirandil çıkar gibi sefere,
Okula gidiyor öğretmenim.
Ben de ardından açılıyorum,
Bir poyraz çizip deftere…
Bir ada var sırf ebabil,
Dönüyor dönüyor başımda…
Senle yaşadığım günler,
Gümüş bir çevre oldu ömrüm…
Değince güneşine,
Neden sonra buldum o kaçakçı mağarasını…
Gözlerim kamaşınca senden,
Ölüm belki sularından kaçırdığım,
O loş suda yıkanmaktır,
Durdukça yosundan yeşil,
Kulaç attıkça mavi,
Ben düzde sanırdım yıkıntım,
Örenim alkolik asarım…
Mutun doruğundaymışım meğer,
Senle çıkınca anladım,
Eski Yunan atları var hani,
Yeleleri bükümlü,
Gün inerken de öyle,
Ağaçtan izdüşümleriyle,
Yürüyor Balan tepeleri,
Yürüyor bölük bölük can,
Toplu bir güzelliğe doğru,
Kadınım Yaraşıyorsun sen Akdeniz’e!

 
 

Şairler ve şiirleri

Arşiv

YORUMLAR