İktidar tarafındakilerle onları eleştirenleri bir haber veya tartışma programında bir arada çok nadir görebiliyoruz. Böyle bir tartışmaya rast geldiğimde dikkatimi en fazla çeken husus AKP savunucularının karşıt görüşlere tahammül katsayısının düşüklüğü oluyor.
Bu ateşli AKP’liler konuşurken, herkes onları sükunetle dinliyor.
Söz sırası karşı tarafa gelip de eleştiriler başlayınca rahatsızlık da başlıyor. Ülkenin gerçekleri ortaya serildikçe, olup bitenler gündeme taşındıkça bir hazımsızlık baş gösteriyor. AKP yanlıları hemen atılıp söz kesme, konuşmayı engelleme gayretine girişiyorlar.
Halbuki iktidar tarafı daha sakin olmalı.
Neden?
Çünkü siz güçlü tarafsınız. İktidarın bütün nimetleri, devletin bütün gücü elinizde… Her şeyden evvel, ekonomik güç elinizde ve aslında en önemli güç de budur. Kavganın, tartışmanın perde arkasındaki sebebi “ekonomik kaynaklar”dır. Mesele; ekonomik kaynaklar kimin elinde olacaktır. Şu anda kimin elinde olduğu gayet açıktır.
Belli ki, AKP iktidarı, yandaşlarına elindeki ekonomik kaynakları bol bol ikram etmiş! Dolayısıyla, iktidara yönelik her eleştiri, yandaşlarda bu kaynaklardan mahrum olma, kaynakları kaybetme korkusu yaratıyor.
Korku, öylesine gözlerini perdelemiş ki, son yıllarda kendileri zenginleştiği için bütün halkın da aynı biçimde zenginleştiğini farz ve kabul ediyor, hayal ediyorlar. Bu konuda, kendilerini hayal kırıklığına uğratan, devletin istatistiklerini bile inkara yelteniyorlar.
Halkın çoğunun yoksulluk ve açlık sınırının altında yaşamaya mahkum edildiği gerçeğini söylemeye kalktığınızda boyun damarları şişerek, suratlarına kan hücum ederek, seslerini yükselterek sizi susturmaya, sesinizi bastırmaya kalkıyorlar.
Bırakın fukaralıktan bahsetmeyi; eğitimden, milyonlarca kadının okuma yazma bilmediğinden, eğitimin kalitesizliğinden bahsedilmesine bile tahammül gösteremiyorlar.
Ülkedeki her türlü olumsuzluğun konuşulmasını kendi iktidarlarına karşı bir tehdit olarak algılıyorlar. Şiddetle itiraz ediyorlar.
Neden bu kadar öfkeleniyorlar?
Hissediyor ve biliyorlar ki; iktidarın kendilerine sunduğu kaynaklarda 70 milyon vatandaşın hakkı vardır. Bir adaletsizliğin üzerine çöreklendiklerinin farkındadırlar ve bunu kendilerine hatırlatan her ses karşısında “suçluların telaşına” kapılıyorlar. Panikliyorlar.
Ahh, anlıyorum onları… İktidarın nimetleri o kadar tatlı ki… Bir gün bunların sona ereceğini tasavvur etmek bile korkunç bir kabus. Bu güç, bu saltanat, sülale ve kuşaklar boyu sonsuza kadar sürmeli!
Azizim, senin bu arzu ve beklentini anlıyor hatta anlayışla karşılıyorum.
Onun için sizin saltanatınıza, bet sesinize tahammül ediyoruz.
Milletin yayın organı olan TRT’yi iktidarın borazanı haline getirmenize tahammül etmek zorunda kalıyoruz. Devlet televizyonunda Tayip Erdoğan’ın kulaklarımızı ve beynimizi tırmalayan sesiyle “öfkeli hitabet sanatının” her çeşidini göstermesine tahammül ediyor, hepinizi akıl almaz bir sabırla dinliyoruz. Önünde sonunda biteceğini biliyoruz.
Size de düşen tahammül payı var, elbette!
İktidar sayesinde bu saltanatı sürerken, onu eleştirenlere tahammül etmesini bileceksin.
Sen iktidarın imkanlarıyla bir elin yağda, bir elin balda bolluk içindeyken, uzaktan yalananlar canını sıkacak, keyfini kaçıracak tabii!
O kadar nimetin, bu kadar külfeti olsun artık, değil mi?
Gülmece
KULLANILMAYAN KALP
Kati yürekliliğiyle ünlü sadrazamdan söz ediliyordu. Paşa hastalanmış, o sırada yanlarında bulunan ünlü bir doktor kendisini tedavi etmişti.
İçlerinden biri doktora sordu :
- Simdi nasıl?
- İyileşiyor. Maşallah, kalbi, yirmi yaşında bir gencin kalbi gibi.
Konuşmaları dinleyen Tevfik Fikret kıs kıs gülmüş:
- Elbette öyle olacak. O kadar az kullanıldı ki...