Oy gizli, haber kutsal, yorum hürdür.
Dünyaya bir daha mı geleceksin?
Muhalif olursan şu üç günlük dünyanın keyfini nasıl çıkaracaksın?
Hâlbuki gelen ağam giden paşam dersen…
Her daim güçlünün, kudretlinin yanında yer alırsan…
Ne güzel olur! Kaymak gibi, şeker gibi, bal gibi olur…
İktidar sahipleri, gücü elinde tutanlar sever seni, bayılır yazdıklarına ve söylediklerine… Muhalefet, zayıf ve güçsüzler seni sevmezmiş… Bırak sevmesinler… Onların sevmesinden ne çıkar, arkadaş? Ne faydaları olur?
Oysa güçlüler sevdi mi, öyle mi ya… Önünde bütün kapılar açılır… Daima sırtın sıvazlanır… Sen de muktedirlerden biri olursun… Bir elin yağda, bir elin balda… Yediğin önünde, yemediğin ardında… Sen güç sahiplerinin önünde eğilsen de, senden daha zayıf olanlar da senin önünde eğilir… Refah, bolluk, emniyet, güven ve bilhassa “hürriyet” içinde yaşarsın!
“Özgür”ce yazar, “özgür”ce konuşursun!
Evet evet, yandaş olmak lâzım!
Mehmet Barlas gibi!
12 Eylül döneminde darbecilerin en büyük destekçisiydi. Darbeci generallere her gün ağız dolusu, sayfalar-sütunlar dolusu övgüler düzdü…
Ardından Özal geldi… Allah’ım, sonsuz bir Özal hayranı oldu.
Sonra Çiller iktidar oldu… Çiller yanlısı oldu…
Erbakan geldi, Erbakan yanlısı…
Mesut Yılmaz geldi, koyu Mesutçu…
Ecevit geldi, Ecevitçi…
Şimdi AKP geldi… İşte, gördüğünüz gibi; “darbelere amansız düşman”… Erdoğan diyor, Gül diyor da başka bir şey demiyor.
Tıpkı aynı kuşağın başka bir akıllı yazarı Yavuz Donat gibi…
Bunlar orta ve genç kuşak yazarlara “doğru” örnekler!
Onlar gibi olmak lâzım!
Hiç başınız ağrımaz… Baş ağrısı ne kelime, siz de daima iktidarda olursunuz… İktidar nimetlerinden bol bol yararlanırsınız!
x x x
Tabii tabii yandaş olmak lâzım…
El-etek öpmek, düşene tepmek lâzım…
Payeler saymak, arkan olduğunu yaymak lâzım…
İktidarı övmek, muhalefeti dövmek lâzım…
Dedikodu etmek, muhaliflere suç üretmek lâzım…
Yoksulluğu, yolsuzluğu görmemek, kafayı yormamak, hesap sormamak lâzım…
Pozlar takınmak, okumaktan sakınmak, ikbale yakın olmak lâzım…
Partiye atılmak, talana katılmak lâzım…
x x x
Diyeceksiniz ki, madem “yandaş olmak lâzım” diyorsun, kendin neden yandaş olmuyorsun?
Ah, aaaah… Benim problemim de bu işte!
Olamıyorum… Yeteneğim yok… Allah muhalif yaratmış…
Yarın bu iktidar gitse başka iktidar gelse biz yine muhalif oluruz.
Allah böyle yaratmış… İktidar sahipleri, “Yaradılan bu muhalifi hoş görsün yaradandan ötürü”!
Yoksa…
Bu kadar yararını saydım…
Mümkün olsa…
Yandaş olabilsem, durur muydum, olmaz mıydım hiç?
Önceki yazılar