Seyfeddin KARAHOCAGİL
Üzeceğin
cana değmez
Yaz yağmuru gelir geçer
Zannetme ki bana değmez
Hele yürü konan göçer...
Hayatın da çağları var
Gönül çelen bağları var
Nice yüce dağları var
Suyu duru içen içer...
Yürek titrek yüzler solgun
Dert dert üste gönül dolgun
Vakit tamam dane olgun
Başak kuru biçen biçer...
Bakmaz gencine kartına
Biner herkesin sırtına
Birgün diner bu fıtına
Olsa sürü toprak kuçar...
Kök çürükse çöker yapı
Kırıksa kazmanın sapı
Göründü mü toprak kapı
Yatta çürü dostlar açar...
İnsan akıbeti bilmez
Dünya malı senle gelmez
Yanında hiç kimse kalmaz
İşin zoru herkes kaçar...
Beni adem çıktık yola
Bu dünyada verdik mola
Ya ötesi nasıl ola
Zor bir soru neye düçar?
Malumlar meçhül görünür
Bir ak gömleğe bürünür
Kimi yerlerde sürünür
Kanat turu kimi uçar...
Yaratan Yüce Şahımız
Elbette çok günahımız
Affeyle dinsin âhımız
Bizi koru koyma naçar...
17 Haziran 2011, Amasya