Bugün 24 Kasım 2011. 24 Kasım gününü anlamlı kılan öğretmenler günü olarak kutlanmakta olmasıdır.
1981 yılından bu tarafa kutlanmaya devam eden öğretmenler günü, Cumhuriyetimizin kurucusu, Başkomutan Atatürk’ün millet mekteplerini açıp, Başöğretmenliğini kabul ettiği günün yıldönümüdür.
Bu nedenle tüm öğretmenlerimizin öğretmenler gününü kutluyor ve başarılar diliyorum.
24 Kasım öğretmenler günü nedeniyle yine mesajlar yayınlanacak, açıklamalar yapılacak, etkili ve yetkiler “yapılacak, edilecek” türünden süslü laflar edecek.
Ama çok iyi biliyorum ki arkası gelmeyecek.
Her zaman olduğu gibi öğretmenlerimiz, yine yurdun dört bir köşesinde çaresizlik ve yoksunluklar içinde görev yapmaya, destanlar yaratmaya devam edecek.
Buna rağmen kimseye, ama özellikle siyasilere yaranamayacak.
Ama olsun.
Görevlerini yapabilmenin huzuru onların madalyası, tesellisi olacak.
24 Kasım öğretmenler günü nedeniyle ülkenin her tarafında resmi törenler, programlar düzenlenecek.
Ama emekli bir öğretmen olarak bu sene yapılacak törenlere ve programlara katılmayı asla düşünmüyorum.
Düşünmüyorum,çünkü 1981 yılından beri gelmiş geçmiş tüm iktidarlar tarafından öğretmenlere verilmiş sözlerin çoğunun yerine getirilmediğini yakından görüyor ve biliyorum.
Hatta daha da ileri gitmek gerekirse, halen görev yapmakta olan eğitim-öğretim personelinin de programlara gönülsüz veya zorunluluktan katıldığını adım gibi biliyorum.
Bundan bir ay kadar önce Van-Erciş çevresinde meydana gelen depremde hayatını kaybeden, yaralanan, eşi çocuğu veya yakınları zarar gören insanların acıklı hikâyelerine şahit olduk, olacağız.
Bunların içinde çok sayıda öğretmen ve yakınları da var elbette.
Van’da görev yapan 11.000 eğitimcinin belki yarısı depremde maddi ve manevi zarar gördü, bunalıma girdi.
Şimdi herkese soruyorum, bu insanlar içinde bulundukları ruh haliyle nasıl öğretmenlik yapacak, nasıl ders verecek?
Başbakan Erdoğan son Van ve Erciş ziyaretinde, kamu görevlilerinden kimse bizden tayin istemesin, kimse buradan gitmeyi düşünmesin, buna izin vermeyiz gibilerden mesajlar vermişti.
Ancak deprem sonrasında çok sayıda ailenin başka kentlere göç ettiği, gurbet yollarına düştüğü televizyon ekranlarına yansıyor.
Bu gidişle Van’da 5 Aralık 2011’de başlayacak denilen eğitim öğretimin hiç başlamaması bile söz konusu.
Her şeye rağmen eğitim öğretime başlanmış olsa bile yeterli öğrenci bulmama gibi bir durumu da göz ardı etmemek lazım.
Uzatmayacağım. Güneydoğu illerinde kanlı terör olaylarına maruz kalan, mal ve can güvenliği tehlikede olan, Van depreminde hayatını kaybeden veya yaralanan eğitimciler şehit ve gazi sayılmalı.
Şehit ve gazilere sağlanan tüm imkânlardan yararlanmaları sağlanmalıdır.
Terörden veya depremden zarar kamu görevlilerinin özlük haklarına saygı gösterilmelidir.
Şu öğretmenler günü münasebetiyle başka illere gitmek isteyenlere bir imkân tanınmalıdır.
Yoksa olup bitenler o insanlara baskı olur, zulüm olur, işkence olur.
Meşhur bir söz var “zulm ile abad olanın sonu berbad olur”
Sanrım bu hususu bilmesi gerekenler biliyordur.