Bu dünyada herkese yer var.
Anneler kim ki teörü bitirebilsinler? Memlekette annelerin esamisi mi okunuyor?
Anneler-kadınlar, kendileri desteğe muhtaç değil mi?
Annelerin elinde olsa, öncelikle ve en evvela kendilerine, kadına yönelik terörü, “şiddet”i bitirmezler mi?
Siz kimi kandırıyorsunuz? Kimseyi kandırmıyorsanız, kendinizi kandırıyorsunuz!
Anneler-kadınlar, “kendileri himmete muhtaç dede, kaldı ki gayriye himmet ede”!
Vaziyet o kadar umarsız ki, 8 Mart Cuma günü vaiz, saatler boyu, sadece bu konuda nasihat verdi... Sadece “kadına şiddeti” konuştu... Kadına şiddetin “İslam’da yeri olmadığını” tekrar tekrar tekrar vurguladı. Memleketteki vahim durumu gözler önüne serdi...
Aynı gün; memlekette 2 kadın, “erkekleri” tarafından öldürüldü, sayısı belirsiz kadına şiddet uygulandı.
Annelerin bir yeteneği,
Bir bitirme gücü,
Bi “dur” deme sihri olsaydı bu şiddeti bitirmezler miydi?
X x x
Bununla beraber, yine de terörün yok edeilmesine katkıda bulunabilir, hatta yok edebilirler!
Bu iş,
Kadını eve kapamak ve sonra da ondan destek istemekle,
“Siz isterseniz bitirirsiniz” gazlamalarıyla olmaz!
Nasıl olur?
Kadına yetki vereceksiniz...
Güç vereceksiniz...
Devlet erki vereceksiniz...
Meselâ; bi tane “anne-kadın vali” var mı?
Kaymakam var mı?
İçişleri-Dışişleri bürokrasisinde kadın var mı?
Bakanlar Kurulunda, Aileden Sorumlu tek bakanın olduğu gibi, göstermelik bikaç vali-kaymakam,bürokrat olabilir... Ne işe yarar?
Kaç tane anne-kadın emniyet müdürünüz, jandarma komutanınız var?
Kaç tane belediye başkanı anne-kadın var?
Tek tük!
Hâkim-savcı anne-kadın ne kadar?
Hele yüksek yargıda niçin, bir-iki istisna dışında kadın göremiyoruz?
Kadını toplum hayatından, bürokrasiden, siyasetten, devlet işlerinden dışlamışız...
Ellerinde hiçbir yetki, güç, örgüt yok...
Diyoruz ki “terörü siz bitirirsiniz”! Nasıl bitirecekler?
Söyleyeyim:
Meclis’in ve Bakanlar Kurulu koltuklarının en az yarısı kadınlarla dolduğu zaman, kadına şiddet de, bölücü terör de sona erecektir.
Kadın, cemiyet hayatında gerçek yerini aldığı vakit!
Ötesi hikâye!
x x x
ANNE
İlk oyuncağın
Ben oldum, yavrum,
Son oyuncağın
Ben oldum!
Lâyık değildim;
Lâyık gördüler:
Annen oldum, yavrum,
Annen oldum!
Arif Nihat ASYA