Men Türkem,

Türk menem,

Kırgız, Kıpçak deyirler,

Başkurt, Kazak deyirler,

Eldeki parmaklara da başka isim deyirler.

Derler,

Men aynı kandan,

Aynı candan,

Aynı atadan gelmişem,

İçimde ne varsa buraya dökirem,

Men Oğuzu Ata bilmişem.

Men Balkar, Kabartay, Gagavuz,

Özbekem…

..

Men Türkmenem,

Karakalpak, Çuvaş, Tataram…

Karaçay, Malkar, Karay başka adım,

Dünyaya kök salmışam,

Adım adım...

Tuva, Altaylıyam,

Macar, Avar, Hazar, Bulgaram,

Sanma yan gelip yataram,

Ne de memleket sataram.

Menim özüm Kırım’da,

Köküm Kazak, Yakut’ta,

Dallarım Doğu Türkistan,

Bir ucu da Kerkük’te.

..

Men Türkistanlıyam,

Men Türk-İslamlıyam,

Menim dilim zengindir,

Menim dinim engindir.

Mene kefen biçmek nicedir,

Mene yan bakanın,

Bilirem gündüzü hep gecedir.

..

Men Türk doğmuşam,

Min yıl geçse de değiş/e/mem,

Men uysalımdır, barışı severem,

Ayrı gayrı bilmezem,

Men Kürdüm, Lazım, Çerkezem,

Boşnaktır diğer adım,

Men e‘le tezgahlara gelmezem.

Ayağıma basmayan da,

Kimselerle döğüşmem…

Men Türkem, insanam, insanları severem,

Mene iyi davranan da, insan gibi överem,

Ammaaa;

Kim ki meni hakir gören de!..

Ağız dolusu söverem,

Yeri gelir,

Osmanlı şamarıyla döverem…

Men Türkoğlu TÜRKEM…

Suat Zobu