Oy gizli, haber kutsal, yorum hürdür.
Son yıllarda, çevremde sıkça dile getirdiğim bir gözlemim var:
Bu dünya, benim çocukluğumdaki dünya değil!
Bu yargıyı, bilgisayarları, interneti, cep telefonu ve diğer teknolojik gelişmeleri hesaba katmadan ileri sürüyorum. Onları da düşünürseniz, dünya, 10 sene öncesinin dünyası bile değil!
Anlayışların,
Arzuların,
Beklentilerin,
Hayat tarzlarının,
Arkadaşlık-komşuluk-akrabalık ilişkilerinin tamamen değiştiği,
İletişimin akıl almaz bir biçimde hızlandığı ve çeşitlendiği bir dünyada yaşıyoruz.
Böyle bir dünyada elbette “siyasî anlayış”,
“İktidar”dan ve “muhalefet”ten beklentiler de daha farklı olacaktır.
İktidar erkini kullanma, muhalefet etme biçimi de yeni anlayışa uygun olmalıydı.
Dünyanın değiştiğini,
Ne iktidar anlayabildi,
Ne muhalefet!
“4 ağaç”ı kurtarmak için meydanlara çıkanlar,
Haddizatında hem iktidara, hem de muhalefete siyaset dersi verdiler…
Böyle bir iktidarı istemiyorlar…
Fakat böyle bir muhalefeti de istemiyorlar…
Böyle bir muhalefetin iktidara gelmesi de onların taleplerini karşılayamaz.
x x x
PEKİ, NE İSTİYORLAR?
Herkesin değişen dünyaya ayak uydurmasını,
Kendilerini anlamasını,
Hayat tarzlarına müdahale edilmemesini,
Özgürlüklerin gerçek anlamda hayata geçirilmesini,
Ülke yönetiminde,
Şehirlerin yönetiminde söz sahibi olmayı, kendilerinin fikrinin de alınmasını istiyorlar.
x x x
NE OLUR, NASIL BİTER?
Bu gösteriler ve direnişin bir iktidar değişikliği getirmesini beklemiyorum.
Fakat iktidardaki anlayışın değişmesini bekliyorum.
İktidar, yukarıdaki taleplerin karşılanacağına dair “vaat ve güvenceler” verirse,
“Havayı yumuşatırsa” kısa sürede eylemlerin biteceğini umuyorum.
x x x
İKTİDAR UMUT VERİYOR MU?
Gül’ün; “Demokrasi sadece seçim demek değildir. Mesaj alınmıştır. On yıldır incinenler sokaklara döküldü, gösteriler demokratiktik bir hakkın kullanımıdır.” sözleri…
Arınç’ın “Polisin aşırı güç kullanımından dolayı hükümet adına özür” dilemesi, olayların anlaşıldığına dair umutlar veriyor.
Fakat bu sözlerin sarf edildiği günün ertesinde, Arınç ve Gül’e birkaç yüz metre mesafedeki göstericilere “biber gazı ve tazyikli su” sıkılması hayal kırıklığı yaratıyor.
İktidarın zirvelerinin yukarıdaki sözlerine rağmen polis “orantısız güç kullanımı”na nasıl cesaret edebiliyor?
İktidar mı samimi değil yoksa polis mi iktidarı dinlemiyor?
x x x
GÜNÜN ÇİZGİSİ, PENGUEN’den, 06 Haziran 2013
