Yazmaya başladığımdan beri üçüncü ve inşaallah son cevap
yazım olacak. Zaruret oluyor bazen ve işte yine öyle bir durumla karşılaştım ve
cevap vermek durumuna geldim. Laf etmiş efendi, bizde söz söylemek niyetindeyiz
inşaallah. Rabbim utandırmasın. Hakkı Hak bilip ittiba etmeyi, batılı batıl
bilip içtinap etmeyi nasip etsin. Ne yazarken ne de söylerken hakikatten uzak
kılmasın. Âmin. Geçelim!
O: ‘’Dershanelerle
ilgili tartışmanın ortaya koyduğu bir hükümet-hizmet meselesi var. Toplumda
huzur, uzlaşma, refah, ülkede istikrar ve kalkınma isteyen büyük çoğunluk,
yarınlardan umutlu Anadolu insanı, bu meseleden muzdariptir, üzüntülüdür,
endişelidir, sıkıntılıdır. Bir hâl çaresi bulunması istenmekte, dua dua
yalvarılmaktadır.’’
BEN: Hayır efendi, dershanelerle ilgili
değil, hükmetmekle ilgili bir mesele var. Bu mutlak netlik kazanmış bir
durumdur, bilene, görene, algılayıp anlayana. Üstelik hizmet değil, gizli
hâkimiyet meselesidir bu. Evet, bu toplum güzel şeylere özlem duyuyor ama asla
muzdarip değildir, bilakis memnundur malum gelişmelerden. Ve o güzel şeylere bu
milleti hasret bırakan kimdir siz onu söyleyin de millet bilsin. Bilsin ki,
dirilsin ve kendine gelsin. ‘’Kurban
veren Anadolu’nun hür yaşamaya da, çocuklarını hür yaşatmaya da hakkı vardır’’
diyor Nurettin Topçu üstat. Hür
yaşamak için İslam’ın kadim düşmanlarından müsaade alın demiyor. Artık niyetler
ortaya dökülmüştür, karanlık aydınlığa kavuşmuştur. Bilakis kimin kim olduğunun
mutlak netlikte ortaya çıkması için dua etmektedir bu millet. Yüzde kaçtan
bahsediyorsunuz acaba ve dile getirilmeyen gerçek yüzdelikten haberdar mısınız?
İşinize gelmez bu, öyle değil mi efendi? Çünkü bu milletin içinde yüzde bir
bile değilsiniz. Dile getirmekten korktuğunuz çoğunluğun o yüzde bir bile
olmayan azınlığa mutlak şekilde tabi olmasını istiyor, bekliyorsunuz. İmkânınız
olsa, o çoğunluğu böyle bir şeye zorlayacağınızdan zerre kuşkum yok. Keskinlikle
kuşkum yok.
O: ‘’İçine
düştüğümüz meseleye tam anlamıyla açıklık getirmek babında değil, ama bir durum
tespiti yapmak için anladığım Hizmet’i ifade etmeye çalışacağım. Ben insanım.
Çok şükür müminim. Peygamberimiz Hz. Muhammed’in ümmetiyim. Allah’a kulluğu,
O’nun rızasını kazanmayı hayatımın gayesi biliyorum. O’nunla irtibat olmayınca
hayatın bir yalandan ibaret olduğunu, O’nunla irtibatsız hayatın sıfıra sıfır
elde var sıfır olduğunu iliklerime kadar hissediyorum. Hesap gününe hazırlıklı
gitmek istiyorum. Hayır ve iyiliklerde yarışarak, kötülüklere mani olmaya
çalışarak Allah’ın istediği gibi bir kul olmaya gayret ediyorum.’’
BEN: Yalandan kim ölmüş? Bir defa hayatın
boyunca demokrasi diyeceksin, sonra da Allah rızası diyeceksin. İnsaf be insaf
denir buna. Allah, demokrasi pisliğinden ne zaman razı olmuşta, o pisliği
hayatının gayesi bilenlerden razı olsun. Vallahi de olmaz, billahi de olmaz,
tallahi de olmaz. Bu olamaz, Allah’ın adaletine terstir bu. Demokrasi pisliğini
kabul eden bir kitabı şahsım adına söylüyorum ne vicdanım, ne kalbim ne de
beynim kabul etmez. Bana demokrasiden mütevellit zerre bir hayır gösterin ki
bağrıma basayım o melaneti. Hayır ve iyiliklerde yarışıyormuş, kötülüklere mani
oluyormuş. Kötülük, pislik, mikrop fabrikası demokrasiyi hayatının gayesi yap,
gençliği bu zehirle mahvet, sonra da kötülüklerle mücadele ediyorum de. Tabi
yersek! Önderin ümmeti olduğunu iddia et, ama Önderin varlığını ortadan
kaldırmaya çalışan, O’nun sünnetini ayaklar altına alan, ahlakı ve adaleti
zelil eden, uğruna Müslüman kanının nehir gibi akıtıldığı bir pisliği
yüceltmeye çalış. Allah, ‘’Hak ile batıl
kesin olarak ayrılmıştır, bile bile Hakkı batıl ile karıştırmayın’’ desin
ama bu hakikati görmezden gel ve malum pisliği yaymaya çalış ve Allah’ın
rızasından bahset, millette bunu yesin öyle mi? Bu kadar basit mi yani? Koyunuzya
yeriz! Allah’ın razı olacağı şey adalettir. Hani nerede adalet? Nerede ortak
mülkün adilce bölüşülmesi? Zalime karşı Hakkı haykıran kim? Küfürle mücadele
etmek nerede? Müslüman’ın namusunu kirleten coniye karşı hakikati haykıran kim?
Ki coni demokrasiyi getiriyor Müslüman ülkelere! Belki de demokrasi aşığı
olduğunuz içindir maruz kaldığınız suskunluk!
O: ‘’Bunu, istikametten
ayrılmadan nasıl yapacağım? Gelen ilk ayet “oku” diyor. Okuma yazması olmayan
Peygamberimiz’e Allah neden oku diyor? Neyi, nasıl okuyacak? Şöyle anlıyorum:
İnsanı, kâinatı Allah’ın bildirdiği gibi oku... Hak nazarından bak, adalet
nazarından bak, etrafını/olanı biteni öyle oku…Her insan, yaşadığı çağın
çocuğudur. Çağımızı, insanımızı, insanlığı, Türkiye’yi, dünyayı doğru okumadan
yol yordamda istikameti nasıl tutturacağız? Mesela, dine hizmeti, intihar
bombacıları gibi anlayabilir miyiz? Haksız yere bir cana kıyamayacağına göre
Müslüman, terörist olamaz. Müslüman, eliyle diliyle kimseye zarar veremez.
Müslüman emin insandır, güvenilen insandır. Huyu güzel, ahlakı güzel, etrafına,
ailesine, ülkesine insanlığa yararlı insandır. Bütün bunlar, yaşadığımız çağda
nasıl temsil edilecek, Allah’ın rızası, istikamet üzere nasıl aranacak?’’
BEN: Hangi istikamettesin efendi?
İstikamet üzerinde misin ve istikametten ayrılmak başka nasıl oluyor acaba? Keşke
okumasını bileseydik efendi. Doğru olanı doğru şekilde okuyabilseydik.
Okuyacaksın ama köklerinden kopmadan, gerçek kaynaktan uzaklaşmadan, Hak ile
batılı karıştırmadan, kitap yüklü eşeğe dönmeden. Cana kıyan Müslüman olur ve o
da asla terörist olmaz efendi. Bilmiyorsan öğreneceksin. Öğrenmeyi bilmiyorsan
da susacaksın. Dininden utanmayacaksın, utanıyorsan da bu dine girmeyeceksin.
Bir Müslüman kâfirle mücadele eder ve icap ettiği zaman o kâfire kılıç çeker ve
bugüne kadar kâfire kılıç çekerek gelinmiştir. Din sadece sevgi dini değildir
efendi, din aynı zamanda kılıç dinidir de. Ki Önder diyor: ‘’her dinin bir ruhbanlığı vardır; benim dinimin ruhbanlığı cihaddır’’
diye. Evet, insanların bedenlerine bomba bağlayıp paramparça olmalarını
gönlümüz de, beynimizde hiç istemez, buna üzülürüz, kahroluruz ama ya o insan
mutlak çaresiz kalmışsa, sabrının sınırını haddinden fazla aşmışsa ne yapacaz?
Ki nihayetinde bir insan o. Cahil, zalim, nankör, muhtaç, çaresiz, güçsüz, fani
bir varlık. Bacısına, kocasına, anasına, babasına gözlerinin önünde bir kâfir
tecavüz etmişse ne yapabilir? Keşke yapmasa ama ne yapabilir başka? Nihayetinde
bir insan o, hayvan değil. Duygusu var, düşüncesi var, kini var, sevgisi var. Dine
hizmet, kâfir karşısında zillet içinde olmak değildir efendi. Elhak Müslüman
emin ve güvenilir insandır. Peki, kime güvenecez, kimden emin olacaz? Din
düşmanlarından korkup kardeşini satan Müslümanlara mı güvenecez, inanacaz? Kardeşini
görünce ‘’Allah’ın selamını yayınız’’ diyen
Önderine ihanet edercesine selam vermekten kaçanlara mı güvencez, inanacaz?
Dünya mülkü için delirip, mukaddeslerine gelince suspus olanlara mı inanacaz? Zalimlerle,
kan emicilerle mücadele etmekten imtina eden, bilakis onlardan nemalanmak için,
onlarla kardeş gibi olanlara mı güvencez? Allah’a inancın muhkem olsun,
Önderine tabiiyetin kavi olsun, kitabına gönülden bağlan, Allah sana, razı
olduğu doğru yolu gösterecektir korkma, istikamet arayıp durmayacaksın.
İstikamet üzere olan Allah’tan izin alır, Allah düşmanlarından değil!
O: ‘’Bu
soruların cevabını ben Muhterem Fetullah Gülen Hocaefendi’nin tavsiyelerinde
buldum. Küreselleşen bir dünya var. Vakıa bu. Zararları, tesirleri ile bir
vakıa. Böyle bir dünyada, içine kapanmayı seçeni hâkim güçler tecrit eder,
mengeneye koyar. Onlara biat edemeyiz, onların istediği kalıba giremeyiz, ama
onlara rağmen de ayakta kalamayız. Bir zaruretten söz ediyorum.’’
BEN: Demek ki Kur’an’dan bihabersin,
Önderden uzaksın ki bir fanide cevap arıyor ve aradıklarını bulduğunu
sanıyorsun. Oysa yanılıyorsun. Önder: iki şey bırakıyor ama efendi üçüncü şeyi
arıyor. Kur’an’a ve Sünnet’e mutlak olarak tabi olsaydın, her şeyi bu mutlak ve
şaşmaz ölçülere vursaydın şaşırmazdın ve eğer gerçekten cevap arıyorduysan tüm
sorularının cevabını bulurdun. Allah: ‘’her
nerede olursanız olunuz Allah karşı olan duruşunuzu asla bozmayınız’’
diyor. Ne yani dünya küreselleşiyor diye duruşumuzu bozmak zorunda mıyız yani? Allah
var diyorsan sorun yoktur. Kimse içine kapanmaz, kapanmayı da tercih etmez ama
haysiyetli yaşamak diye de bir şey vardır. Allah bizimleyse, hâkim güçlerin
canları cehenneme. Ben, onlar istiyor diyerek dinimden taviz vermek zorunda
mıyım? Hâkim güçler tecrit eder, mengeneye koyarmış. Efendiye bak sen. Sonra da
Allah rızası diyeceksin. Hangi Allah rızası bu? Benim bildiğim, taptığım Allah,
değil böyle bir tavırdan, bu laftan bile razı olmaz. Onlara rağmen ayakta
kalınamazmış? Hangi İslam bu ve nasıl bir inançtır? Onlar kim ya? Hangi zaruret? Yazık yazıktır
be. Müminmiş, Peygambere tabiymiş, Allah rızasını gaye edinmişmiş. Yedik be,
yuttuk hem de çok kolay şekilde hazmettik! “Ey inananlar! Yahudi ve Hıristiyanları dost edinmeyin. Onlar
birbirlerinin dostlarıdırlar. Sizden kim onları dost edinirse, kuşkusuz o da
onlardandır. Şüphesiz Allah, zalimler topluluğunu doğruya iletmez. İşte
kalplerinde bir hastalık (nifak) bulunanların, “BAŞIMIZA BİR FELAKETİN
GELMESİNDEN KORKUYORUZ” diyerek onların arasında koşup durduklarını görürsün.
Ama Allah, yakın bir fetih veya katından bir emir getirir ve onlar içlerinde
gizledikleri şeye (nifaka) pişman olurlar” diyor Allah. İşte tam da bu zavallı, ezik, zillet
içinde yaşamaya aşina ruh halini anlatıyor Yüce Rabbimiz bu ayette.
O: ‘’İşte
burada Muhterem Hocaefendi’nin gösterdiği yol şudur: Kendi mana köklerimizden
kuvvet alarak, kendimiz kalarak, kendi değerlerimiz üzerinde ayağa kalkarak,
dünya ile entegre olmalıyız. Bunun için farklı din ve inanç mensupları
arasında diyalog demeliyiz, hoşgörü demeliyiz, uzlaşmayı ve paylaşmayı
aramalıyız. Herkesin konumuna saygıyı esas almalıyız. Konuma saygı, fikir ve
düşüncelere de saygıdır. İnsanı, Allah’ın hatırı adına değerli bulmalıyız.
Muhabbeti öne çıkarmalı, evrensel insanî değerlerde buluşmalıyız. Küresel
barış, ancak bunu kabul eden bir insanlık korosunun şarkıları eşliğinde
mümkündür.’’
BEN: Bana tek bir merci yol gösterebilir;
o da Önderimdir. O da bana iki kaynak bırakmıştır ve o kaynaklara tutunduğum
müddetçe asla sapmayacağımı söylemiştir. O kaynaklar da Kur’an ve Sünnettir. Hiçbir
fani bana yol ve istikamet gösteremez. Hele hele bağlısına, kâfirlere rağmen
ayakta kalınamayacağını öğreten bir faniyse bu asla gösteremez. Çünkü dünyanın
kâfirlerinden iğreniyorum. Elimden gelse hepsini kılıçtan geçiririm. Hele dünya
kâfirlerinin babası olan Siyonist şeytandan bir domuzdan iğrenir gibi
iğreniyorum. Kendi mana köklerimizden ilham almak siyonistten izin almayı
gerektiriyor olsa gerek. Hangi diyalog, hangi hoşgörü behey efendi? Coniyi mi
hoş görecem? Papayla mı diyalog yapacam? Uzlaşmak mı? Şeytanla melek uzlaşır mı
efendi? İnsanla hayvan konuşamaz ki uzlaşsın efendi. İnsanlara hayvanlarla
uzlaşmayı teklif etmek ne demek oluyor acaba? Uzlaşmak iki tarafında taviz
vermesi demektir? Peki, İslam’dan taviz vermek nasıl olacak efendi? Allah: ‘’Allah indinde tek din İslam’dır. Size din
olarak İslam’ı seçtim’’ diyor. Bu ayetleri görmezden mi geleceğiz hoşgörü
ve diyalog safsatası hatırına? Paylaşmak ha, bana paylaşmak ne demektir izah
edebilir misin? Var mı o derinlik? Hangi konuma saygı duymamız icap ediyor? Net
konuş efendi. Muğlâk konuşmak sömürgenlerin işidir. Gayesi Allah rızası olan
hakikati korkmadan berrak şekilde haykırır. Fikir ve düşünceye saygı ha, benim
yaşımı, terimi, kanımı emenlerin gebermesi gerekirken saygıya layık görecem
onları ha, ulan, Allah’a ihanettir, Öndere saygısızlıktır bu be. Hangi insanı
değerli bulacaz ve her iki ayaklıyı insan mı sayacaz? Boş konuşuyorsun be efendi.
Küresel barış mı? Böyle bir şey kabil midir? Şeytanla insan barışır mı?
Sömürgenlerin diliyle konuşuyorsun efendi. Bunun imkânsız olduğunu bile bile
laflıyorsun. Bir defa insanla şeytanın savaşı kadim bir savaştır ve dünya
durdukça bu savaş sürecektir.
O: ‘’Türkiye
içe kapanamaz. Eksen değiştirme tartışmalarına neden olacak gel-gitler ile kafa
karıştırmamalıyız. Demokrasi, hukukun üstünlüğü ve özgürlüklerden vazgeçemeyiz.
Bu konuda sessiz kalamayız. Güç odaklarının nasırına basmadan, ilkelerden taviz
vermeden, güvensizlik aşılamadan, yanlış anlaşılmadan, kırk tane testten geçsek
bile duruşumuzu bozmadan, onurumuzu da zedelemeden yürümeliyiz.’’
BEN: Kapansın diyen de yok zaten. Hatta
sonsuzcasına açılsın ama kendisi olarak, kendisi kalarak açılsın. Açılsın ama
saçılmasın, aklını kaçırmasın. Eksen değiştirme, gel-git bilmem neler. Kim
öğretti sana bunları efendi? Müslüman’ın tek bir ekseni vardır, o da; ‘’kardeşlik eksenidir.’’ Çünkü ‘’ancak müminler kardeştirler.’’ Ve
müminler kardeşlerini bırakıpta kâfirlerin saflarına iltihak edemezler. Buna da
Allah’ın razı olacağı iş diyemezler. Demokrasiden vazgeçemezmiş efendileri. Ve
üstelik bağırırmışta demokrasi adına. Yapma diyen yok, buyur yap ama milletle
de dalga geçme efendi. Bunun Allah rızasını kazanmak odluğunu söyleme. Önderin
ümmeti olmaya layık insanların da günahına girme. Ya bana demokrasi pisliğinin
insanlığa verdiği yüce bir hizmeti gösterebilir misin lütfen, ne olur? Hadi şu
senin demokrasine bende tapayım göster de. Kimbilir belki de buna ihtiyacım
vardır! Belki papa sever beni, Siyonist okşar, coni tebessüm eder ve bende ihya
olurum! Ya şurada ki tenakuza bakar mısınız Allah, Önder, Kitap ve namus aşkına.
Hem güç odaklarının nasırına basmayacaksın hem de onurunu zedelemeyeceksin. Bu
nasıl olacak biri bana anlatsın Allah aşkına, lütfen, ne olur. Hani ‘’zalimler karşısında susan dilsiz
şeytandı.’’ Hani ‘’gerçek cihad
zalim hükümdar karşısında hakkı söylemekti.’’ Güç odaklarının nasırına
basmaktan korkacak ama gayesi de Allah rızası olacak efendimizin! Bizde yiyecez
bunu? Bazı varlıkların önüne ne koysanız yerler, sormazlar, çünkü soramazlar,
soracak kabiliyetten yoksundurlar. Güç odaklarının nasırına basmamak, hangi
duruş bu be? Bir defa Allah’a tapan birin duruşu asla olamaz bu? Çünkü Allah’a
tapan biri güç odaklarının nasırına basmaktan asla imtina etmez, korkmaz hatta bundan şeref duyar, haz alır, bunu yaptığı zaman biraz daha
insanlaştığını hisseder.
O: ‘’Bilinmeli ki, bu
işe gönül veren insanlar Hizmet Hareketi ve Türkiye zarar görmesin diye
çırpınıyorlar.’’
BEN: Tabi tabi, inandık, yedik, yuttuk,
hatta hazmettik bile!
BEN: Rabbim yanlışım varsa affet. Niyetim
temizdir. Niyetim dinimdir. Niyetim milletimdir. Niyetim devletimdir. Niyetim
vatanımdır. Niyetim ümmetimdir. Hakikatlerin çarpıtılmasına karşı ümmetin
şerefini savunmaktır, korumaktır niyetim, gücüm yettiğince. Niyetim kirli
değildir, kardeşliği zedelemek değildir. Bunu Sen de biliyorsun Rabbim. Ama
içeriden yenen bir hançer çok acıtıyor yüreğimi Rabbim. Bilerek ya da bilmeyerek işlediğim
günahlarımdan dolayı beni bağışla Yüce Rabbim.
Konuşacak
başka şeyler vardı ama kısmet böyleymiş sevgili dostlar. Anlayışla.