Dışımın görüyorsun, yok görünen gül ibiği,
Beni mahcup eder Hüdâma, günahımın kirliliği,
İnanın, billahi samimiyim bu deyişte,
Ne yalan söyleyeyim, ben böyleyim işte.
Ne mücevher taslağı ne de allameyim,
Ümmî bir anadan dünyaya gelen ümmîyim.
Hâşa reddederim, niçin aksini söylemeli?
Cehlimi yederim ben, kendimi bildim bileli.
Şair de değilim!.. Siz de beni şair sanmayınız,
“Şair dinleyeceğiz” diye hazırlanmayınız.
Peşinen, şairliğimi alırsanız, eğer kâle
Karışmam, sonra uğrarsınız sükut-u hayale.
Hülasa; nasıl ki aslı yoksa kimliğimin,
Bilin ki, o nispette aslı yok şairliğimin.
İsmail İLHAN