Oy gizli, haber kutsal, yorum hürdür.
Geçen Pazar günü, 24 Ağustos 2014’te çok değerli bir şairi kaybettik.
“Kara gözlüm efkârlanma gül gayri” diye başlayan, “Kışlada Bahar” adlı türkünün ve “Gurbetten gelmişim yorgunum hancı” mısraıyla başlayan “Hancı” şiirinin şairini…
Bekir Sıtkı Erdoğan’ı…
1926 Karaman doğumlu şair Kuleli Askeri Lisesi’nden ve Kara Harp Okulu’ndan mezun oldu (1948). Kıt’a subaylığı yaparken Ankara Dil Tarih Coğrafya Fakültesini bitirdi. Askerî okullarda ve kolejlerde edebiyat öğretmenliği yaptı.
Bize hocalık etmedi… Sanırım, bizim askerî öğrencilik dönemimizde emekliye ayrılmıştı.
Biz onu şiirlerinden, bilhassa bestelenen şiirlerinden tanıdık.
Bendeniz ayrıca, Türk Edebiyatı Dergisinde yayımlanan rubailerini takip ettim. 90’lı yıllarda, Mevlana’nın söz ve eserlerini şiirler şeklinde Türkçeye kazandırıyordu.
Mevlana’dan aktardığı, beni çok etkileyen ve saran son eserlerinden biriyle anmak ve rahmet dilemek istiyorum:
SON NEFES
Omuzdan omza yarın tahtımız olunca revan,
Açık kalırsa gözüm, sanmayın sebep şu cihan!
Düşünce yollara vah vah, yazık yazık demeyin,
Meğerki uymaya şeytana dil, yazık o zaman!
Ne bir geçit şu musalla, ne bir sınır taşıdır,
Kavuştu bil canı canana tenden uçtuğu an.
Yakınma toprağa korlarken elveda diyerek!
O bahçeler bu kalın perde arkasında nihan.
Ne eksilir Batılardan, ne kaybeder Doğular,
Güneş ve ay bu kadar doğdu battı; var mı ziyan?
Uçan kuşun kalır ardında bir hazin kafesi,
Bu hücreden nice bir kurtulurdu uçmasa can?
Nasıl inerse o yoldan çıkar dolunca kova,
Vakit gelir, gün olur, kurtulur Yusuf kuyudan.
Düşünce toprağa bir gün filizlenir de tohum;
Neden yeşermesin öyleyse diktiğin insan?
Tutun ki ağzı kapattık, o mutlu ana kadar;
Değer mi açmaya bomboş bu yer, bu gök, bu mekân?
x x x
Mekânı cennet olsun!
x
x x
Bekir Sıtkı ERDOĞAN