Oy gizli, haber kutsal, yorum hürdür.

İşsizlik gerçekten artıyor mu?

Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) verilerine göre, Temmuz ayında işsiz sayısı 210 bin kişi artarak 3 milyona yaklaşmış… İşsizlik oranı da %10 sınırına dayanmış. TÜİK rakamlarının, “düzeltilmiş” rakamlar olduğunu, gerçek işsizliğin 5 milyon olduğunu iddia edenler var.

Bir ülkedeki ekonominin durumunu en iyi açıklayan gösterge “işsizlik”tir.

Lâkin şu yukarıdaki işsizlik rakamları bana gerçekçi gelmiyor…

“İşsizlik”, hayattaki en can sıkıcı, en can yakıcı haldir… Sadece işsizin canı yanmakla kalmaz; ailesinin, yakınlarının da canı acır ve bu “acı” hal piyasaya açık bir şekilde yansır.

Şimdi hesabı yapalım: Çalışmaya mecbur ama iş bulamayan 3 milyon kişi olduğunu kabul edelim. Her işsizin, ana-baba, eş-çocuk en az iki kişiyi daha direkt etkilediğini düşünelim; eder 9 milyon kişi… İşsiz sayısını 5 milyon kabul ederseniz, bu rakam olur 15 milyon…

İçi yanan, canı sıkılan, gayrimemnun-öfkeli 9 veya 15 milyon insan…

Bu büyük kitlenin topluma bir yansıması olur… Ağır bir yansıması olur…

Bu acı, bu can sıkıntısı, bu öfke sokaklara, ekranlara yansır… Daha önceki “işsizlik krizleri”nde bunlara şahit olduk… Misal; 2008 krizi… Misal, 2001 krizi.

Bugün, bunları görmüyoruz… Çünkü işsizlik söylendiği kadar büyük rakamlara ulaşmış değil. Muhtemelen, işsiz gözükenlerin büyük bir bölümü kayıt dışı çalışıyor ve işsizlik kendisini ve çevresini fazla rahatsız etmiyor.

Bununla beraber, “işsizlik istatistikleri”ne girmeyen bir büyük kitle var: Suriyeliler!

Bunları ülkenin her yerinde, kavşaklarda, caddelerde, sokaklarda dilenirken görüyorsunuz. İşte, kitleleri etkileyen işsizliğin bunun gibi göstergeleri olur. Çok şükür, yerli işsiz kitlemizde şimdilik, buna benzer hadiselere şahit olmuyoruz. İşsizlik o raddeye gelmemiş.

LÂKİN İSTİKBALDE TEHLİKE VAR

Salı günü (14/10), Açık Öğretim Fakültesine kayıt yaptırmak için AÖF BORNOVA bürosuna gittim. Saat sabahın 08:14’ü, bir kuyruk var; belki 300, belki 500 kişilik…

Geçtim sıraya, tam 3 saat 20 dakikada sıra geldi.

2 gün sonra, aynı bölgedeki spor sahasına, yine sabah gittim. Kuyruk; o büyük binayı bir kere dolanmış, yandaki apartmanla arasındaki yolu geçmiş, apartmanın yanından yukarıya doğru uzamış gitmiş… Salı günkünden daha uzun bir “kayıt sırası”!

O kuyrukta, o kadar uzun süre bekleyince, “Bu kadar kalabalık olmaması lâzım, bu anormal bir durum” diye düşünüyorsunuz!

Peki, bu kalabalığın sebebi ne?

Aşırı nüfus!

Nüfus bu kadar fazla olunca; hastanelerde, eğitim kurumlarında kuyruk, ulaşım hizmetlerinde hem kuyruk, hem balık istifi yolculuk, bankalarda, bürokratik başka işlemlerde, vize işlemlerinde insanı canından bezdiren kuyruklar oluşuyor.

Bu hızlı nüfus artışı, istikbalde işsizlik, açlık, susuzluk, eğitim, sağlık, güvenlik…Vb. gibi sorun ve tehlikeleri beraberinde getirir. Belirtileri şimdiden gözüküyor.

 

x   x   x

GÜNÜN FOTOĞRAFI, OBJEKTİFİMDEN...

Tarih: 19.10.2014 Okunma: 714

YORUMLAR