Nevzat DAĞLI
Korkular dağları
bekliyor bugün,
Rüzgâra kapılmış dalımız korkar.
Bülbüller öterken tekliyor bugün,
Dikenler budanmış, gülümüz korkar.
Aslanlar kafeste, itler dalaşır,
Korkarız bu bela bize bulaşır.
İte dalanmamak için dolaşır,
Çalı arkasında yolumuz korkar.
Bardak düşman bilir altın kupayı,
Eşek sahiplenmez haylaz sıpayı.
Birbirini görse saklar sopayı,
Akıllı gizlenmiş, delimiz korkar.
Ev tarumar, soramayız bu nedir?
Hoyratça kirlenmiş yastıkla sedir.
Döve döve temizliyor muktedir,
Tozu attırılmış halımız korkar.
Haksız karşısında duramıyoruz,
Çalana hesabı soramıyoruz.
Hırsıza kaldırıp vuramıyoruz,
Yumruğu sıksak da kolumuz korkar.
Ranta kurban oldu her bir yerimiz,
Kanla karışıyor alın terimiz.
Titremekten bir hal oldu dirimiz,
Mezarda huzur yok, ölümüz korkar.
Geride var ise evladı ayal,
Zalime direnmek oluyor hayal.
Gönlümüz bir yâre olmuşsa meyyal,
Elinden tutmaya elimiz korkar.
Eziyet etmede yarışanlar var,
Kumpas kurmak için görüşenler var.
Çocuk sayısına
karışanlar var,
Rahime düşmeye dölümüz korkar.
Zırcahil sözünü bize salıyor,
Alimler apışıp bakakalıyor.
Bal tutanlar parmağını yalıyor,
Arımız tedirgin, balımız korkar.
Maldan fazla oldu dara tartında,
Bunu gizlemiyor şalın, örtün de.
Zulüm ağırlığı mazlum sırtında,
Omuzlar çöküyor, belimiz korkar.
Korku ardımızda nereye gitsek,
Bacadan giriyor, kapıdan itsek.
Mektupla suçluyu şikâyet etsek,
Zarfa yapışmaya pulumuz korkar.
Adalet kirletti hukuku bozan,
Korka korka yazar,
gerçeği yazan.
Çalıp söylemekten korkuyor ozan,
Sazımız kırıldı, telimiz korkar.
Büyük biraderin tarıyor gözü,
Korku saltanatı bu işin özü.
Nevzat çekinerek söyledi sözü,
Yüreği korkmasa, dilimiz korkar.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat