Oy gizli, haber kutsal, yorum hürdür.

Evvel zaman içinde Müslüman bir memleket varmış… Bu memleketin sakinleri  “dindar” insanlarmış. Dinleri hırsızlık ve yolsuzluğu yasakladığı için hırsızlık ve yolsuzluk yapanları hiç sevmezlermiş.

Amma velâkin bu memleketin idarecileri hiç “Müslüman” değilmiş… “Gâvur”  olduklarından işleri güçleri hırsızlık, yolsuzluk, rüşvetmiş… Uzun yıllar boyunca memleketi soymuş soğana çevirmişler… Ahalinin iliğini kemiğini kurutmuşlar…

Ahali biyandan idarecilerinden fısır fısır şikâyet eder, biyandan da “Allah’ım bu hırsızlık, bu yolsuzluk, bu soygun, bu rüşvet ne zaman bitecek?” diye yalvar-yakar dua edermiş!

Haddizatında, o şikâyet ettikleri idarecileri ahali kendisi seçer, bitürlü onlardan vazgeçemezmiş. Zati, pek de seçeneği yokmuş. İktidara talip olanların hepsi yolsuzluk yarışındaymış!

Din âlimleri;

“Hırsızlık, yolsuzluk günahtır, bunları yapanlar cehennemde cayır cayır yanacaktır, etmeyin, eylemeyin, hırsızları cezalandırın”…

“Rüşvet alan da veren de lânetlenmiştir.”

“Bunlar kul hakkıdır, büyük günahlardır, beytülmala ilişmeyin” diye nasihat verir, feryat edermiş… Her gün gazeteler, televizyon ekranları bu nasihat ve feryatlarla dolarmış.

x   x   x

Gel zaman git zaman yeni bir kesim zuhur etmiş. Gayet Müslüman,  gayet “dindar” bir kesim… Bunlar hırsızlık ve yolsuzluğa savaş açtıklarını, halk, idareyi onlara verirse rüşvetin, hortumların, soygunların önünü keseceklerini, hırsızlardan hesap soracaklarını vaat etmişler.

Müslüman halk da bu “dindar” insanlara itimat edip idareyi onlara teslim etmiş…

İlk yıllarda yolsuzluk, hırsızlık, rüşvet azalır gibi olmuş…

Halk daha kuvvetle bu “dindar” idarecilere destek vermiş.

Aradan on yıllar geçmiş… Artık devlet yönetiminde eski “kâfir”lerden kimse kalmamış. İdare tamamen Müslümanlaşmış!

Derken, bir gün memlekette, o güne kadar duyulmamış büyüklükte yolsuzluk, hırsızlık ve rüşvet şayiaları patlak vermiş!

Vaktiyle hırsızlıktan, rüşvetten, yolsuzluklardan feryat-figan yaka silken “Müslümanlar” ve bilhassa “din âlimleri” ne yapsa beğenirsiniz?

“Yahu, abartmayın, onlar rüşvet değil hediye… Hediye dinimizde sünnettir.”

“Yolsuzluk, hırsızlık demek değildir. Zaten çalınan paralar da devletin parası değildir.”

“Yolsuzluk dün vardı, daha önceki iktidarlar da yaptı, yarın da olacak”…

“Çalıyor ama çalışıyorlar… Doğrusu, güzel iş yapıyorlar… Hem onlar zekât parası!”

Hatta ve hatta, “Çalıyorlar ama Müslüman adamlar, onlara değil de gâvurlara mı oy verelim?” demeye bile başlamışlar…

İşte o memleket, öyle “Müslüman” bir memleketmiş!

 

x   x   x

V, V, V

Arkadaşım Hilmi Çakır, “Vicdanlar Cüzdana mı girdi?” başlıklı yazısının  bir yerinde, harika bir yaratıcılıkla; “Bir siyasi parti düşünün ki; halktan 3Y için oy istemiş ve bu halk da inanarak- güvenerek oyunu hiç çekinmeden vermiş. Neydi bu 3Y? YOLSUZLUK, YOKSULLUK, YASAKLAR! Ne dersiniz? Bu “Y”lerin bacakları sizce hala ayakta mı?" diye soruyor! (genelhaberler.com)

O “Y”lerin bacakları koptu... Kopunca ne oldu?

V oldular...

V, V, V yani...

Okunuşu ve, ve, ve...

Sandıklı'da "ver" kelimesinde genellikle sondaki "r" düşer... "Ver" emri, konuşma dilinde "ve" şeklinde kullanılır... Muhtemelen, bütün Anadolu'da böyledir...

Netice:

3Y'nin bacakları kopunca 3 Y, oldu; ve, ve, ve...

 

x   x   x

GÜNÜN ÇİZGİSİ, hisse.net'ten…

Tarih: 11.01.2015 Okunma: 723

YORUMLAR