Oy gizli, haber kutsal, yorum hürdür.
O gün gazetede kocaman bir manşet… Neredeyse ana sayfanın yarısını kaplamış:
“Türkiye Şah çekti”!
Satrançta “şah” çekmek pek hoş, pek keyiflidir… Üstünsünüz demektir, rakibinizi sıkıştırmışsınızdır, şimdi “şah” çekerek onu iyice bunaltıyorsunuz, belki de oyunu kazanmak üzeresiniz!
“Şah”ı çekersiniz, kahvenizden bir büyük yudum alırsınız ve keyifle rakibinizin “hamle”sini beklersiniz!
O gün, söz konusu manşeti atanlar da akşama kadar, “yaratıcı bir manşet” atmanın keyfini çıkarmışlardır, herhalde… Konu hakkında yeterli bilgisi olmayan vatandaş çoğunluğuna da zevkli, tatlı heyecanlı bir gün yaşatmış olmalılar!
Lâkin günün sonunda yeni “hamle”yi yine biz yaptık… Hamlemiz gayet açık ve şeffaftı:
Şah’ı geri çektik!
Bir oyuncu “Şah”ı niçin geri çeker?
“Şah”ı yerinden oynatmak, hele geri çekmek en son düşünülecek “hamle”, “son çare”dir.
Önce “Şah”ı korumaya, mümkünse karşı hamleyle rakibi sıkıştırmaya çalışırsınız!
Bunları yapmadık, yapamadık.
Ne yaptık?
“Şah”ı geri çektik!
Demek “Şah”ı koruyacak bir “vezir”,
Bir “kale”,
Bir “fil”,
Bir “at”, hatta ve hatta bir “piyon” bile yokmuş!
Demek tamamen çaresiz kalıp “Şah”ı çekmişiz!
Demek “Şah” çeken biz değilmişiz!
Bize “Şah” çekilmiş!
x x x
SÜLEYMAN ŞAH’I GÜLDÜRDÜNÜZ!
Tabii “Şah”ı geri çekmek de oyunun kuralları içindedir… Böyle bir “hamle” de doğaldır!
Gelgelelim, “Şah”ını geri çekenin “zafer kazandım” diye havalara sıçraması doğal değildir.
Sembolik kabrini geri çektiler diye övünülmesini öte âlemden seyreden;
Malazgirtlerin, Dandenekanların torunu; Mohaçların, Mercidabıkların, Çanakalelerin, Dumlupınarların atası Süleyman Şah bir hayli gülmüş olmalı!
Şah’ı güldürdünüz, Allah da sizi güldürsün!
x x x
GÜNÜN ÇİZGİSİ, twitter’dan…
