Oy gizli, haber kutsal, yorum hürdür.
Eskiler, bu dünyaya, “etme-bulma dünyası” demişler!
1987-88 yıllarıydı… İzindeydim. Sandıklı’da bir kahvede, büyük emmioğluyla oturuyoruz…
O günlerde memlekette tek konu var: PKK terörü!
Terör memleketi yakıyor, ocakları söndürüyor… Bazı günler katliam gibi şehit haberleri geliyor… Ülkenin 10-15 değişik şehrinde şehit cenazeleri kaldırılıyor… Vatandaş ümitsizlik ve çaresizlik içinde…
Kahvede çay içtiğimiz masada başkaları da var… Değişmeyen konu, PKK… Pala bıyıklı alevî bir dostumuz, biraz sesini de yükselterek, “Bu PKK’ya desteği Hafız Esad veriyor… O besleyip, büyütüp Türkiye’ye salıyor. Suriye arka çıkmasa bu iş bir günde biter.” diyerek, terörün kaynağını ve dış boyutunu kısaca artaya koyuverdi.
O günlerde, PKK terör kampları, Suriye’de yuvalanmıştı ve bunun öyle olduğunu kahvelerdeki vatandaşlar bile açık-seçik biliyordu. Nitekim o tarihten 10 sene sonra, dönemin Kara Kuvvetleri Komutanı Org. Atilla Ateş’in Hatay’daki bir birlikte, Suriye’ye karşı kararlı uyarısından sonra, Abdullah Öcalan Suriye’den çıkarıldı.
Terör bizim canımızı 30 yıl kadar yaktı… Hafız Esad buna ömrü boyunca çanak tuttu…
Bu dünya “etme-bulma dünyası” olduğuna göre; milyonlarca insanın, yıllarca canını yakan “ah”ını alan bir kişi ettiğini bulmayacak mıydı? Hafız Esad Sağlığında bulmadı.
Lâkin bu atasözünün Ziya Paşa tarafından genişletilen bir boyutu daha var… Paşa şöyle diyor:
“Nîk ü bed herkes bulur âlemde bir gün
ettiğin,
Kendi çekmezse cezâ mîrâs kalır evlâdına!"
Demek ki neymiş?
“Kendi çekmezse cezâ miras kalırmış evladına”!
“Miras”, Esad’dan, oğul Beşşar Esad’a kaldı mı?
Vaziyet açık-seçik ortada değil mi?
Hafız Esad, Türkiye’yi PKK terörüyle yangın yerine çevirmişti. 30 senede 40 bin evladımızı kaybettik…
Çok şükür bugünlerde Türkiye’de sükûnet var. Suriye’de vaziyet nasıl?
Bizim yaşadığımız terörle mukayese edilemeyecek kadar beter, korkunç bir terör, hatta hem terör, hem bir “iç savaş” yaşanıyor Suriye’de. 4 sene içinde 215 bin kişi öldü. Ülke tarumar, halk perişan, 2 milyonu Türkiye’de, 7-8 milyon mülteci var, Esad’ın askerleri yorgun ve yılgın, ülke tam bir yangın yeri…
Baba Esad’ın heykelleri kırlıyor. Esad, boyuna şehir, toprak ve mevzi kaybediyor… Şam’a sıkışmış vaziyette… Herhalde, her gün binlerce kez ölüp ölüp diriliyor!
x x x
Etmeyecekti Baba Esad, ceza miras kaldı evladına, çekiyor Küçük Esad!
Bu âlemde edip de bulmayan olmaz!
Buna inanın!
x x x
GÜNÜN ÇİZGİSİ, GIRGIR’dan, 01 Nisan…