Bu dünyada herkese yer var.
Yandaş bir aydır şokta…
Nasıl olur, nasıl olur da AKP 400’den aşağı milletvekili çıkarır?
Hadi, 400 olmadı, 330 niçin olmadı, nasıl olmaz, olabilemez?
Hadi, 330’dan da geçtim, 300’den aşağıya nasıl düşer?
Hele hele, iktidar sayısı olan 276’nın altına nasıl iner?
AKP, kaç alırsa alsın mutlaka iktidar, hem de açık ara önde iktidar olmalıydı!
2002’de öyle olmadı mı? 34,5 oyla, TBMM’deki sandalyelerin 66’sı alınmamış mıydı? “Güçlü tek parti iktidarı” böyle başlamamış mıydı?
“Şimdi nasıl oluyor da 40,6 ile çok daha güçlü bir şekilde tek başımıza iktidar olamıyoruz?”
“Hem nasıl oluyor da, 2002’den 2011’e kadar her seçimde oylarımız artarken 2015’te 9 puan birden düşüyor?”
Bu hakikatler, yandaşa inanılmaz geliyor…
Her seçimde oylar artmıştı ya, şimdi de artacağına inanmışlardı… 34,5’tan 46’ya, oradan 50’ye çıktıysa, şimdi de 55-60 olmalıydı… “Allah Allah, nasıl olmadı?”
40,6’ya bitürlü inanamıyorlar! Akılları almıyor!
Hâlbuki 2007’deki oy artışı neyse de, 3’ncü dönemdeki, yani 2011’deki oy artışı bir mucizeydi… İnanılmaması gereken oydu… Çünkü Türk Siyasî tarihinde, belki dünya siyasetinde bile böyle, 3 dönem arka arkaya oyları artıran parti görülmemişti.
Mucizeyi yaşadılar ya, onlara “mucize”, “tabii” gibi geldi… Sürecek zannettiler.
İlânihaye sürer mi, arkadaş? Her şeyin bir sonu var!
Yandaş, bu doğal gelişmeyi görmüyor, göremiyor, görmek istemiyor!
Dünyanın sonu gelmiş gibi hissediyor!