Yücedir insanın evrendeki payesi,
Çevreyi korumak, insanlığın gayesi.
Senden sorarlar ey insan, bil ki çevreni!
Korursan çevreni,
hakedersin evreni.
Ormanları yaktın,
yıktın, yerle bir ettin;
Kavrulmuş bir dünya mıdır,
yoksa niyetin?
Dereler kir taşır
ırmağa, gece gündüz,
Denizi atıklar kapladı,
sanki dümdüz.
Kat kat gökdelenler
diktin çürük betondan,
Depremde gel kurtul
atlayıp da katından!..
Sebze meyve yamru yumru
büyür hormondan,
İnsanoğlu, memnun musun
bu durumundan!
Petrolü çıkardın hep
boşaldı kovuklar,
Göçmeye başlarsa neler
olur, oyuklar?
Yerlerin altı da kurudu
üstü gibi,
Kendi kuyusunu kazar
sanki sahibi.
Atom denemesi için oydun
çölleri,
Arzı sarsa sarsa,
kuruttun hep gölleri.
Genleri bozarak,
ucubeler ürettin,
Organik kaybuldu, sahte
gıda türettin.
Bak, domuz gribi, kuş
gribi, zehirli kene,
Hep mahkum olursun,
hastalığa dikene.
Esti, yağdı, aktı her
gün her an erozyon,
Demirlerde değil
beyinlerde korozyon.
Tsunami dalgası bile,
vız gelir sana,
Bu çevrenin sana cevabı
anlasana.
Durmadan eriyor koca
koca buzullar,
Çevre katliamı yapar
nice reziller.
Bilin ki gaz değil, insanoğludur delen.
Yırtık atmosferden nice
illettir gelen.
Bir yarıştır gider, uydu
üstüne uydu,
İnsan bu, uzayı çöplük
yerine koydu.
Arada sırada nice
tokatlar gördün,
Depremi rüzgarı hep
tesadüfe yordun.
Evren insanlığın, emanet sermayesi,
Sermayeyi yakmak mı, insanın gayesi?
Evrene kasdetmiş nice şeytan
fikirli,
Çevren kirli, evren
kirli, insanlar kirli.
At gözlüğünü at, ey insan bak
arkana,
Torunların bir gün,
yapışacak yakana!..
10.08.2009
ekremsama