Nevzat DAĞLI
İnsanlar
eşittir, ortaktır haklar,
Kadını geriye koyan utansın.
Erkeği, kadına saygısı aklar,
Kadını kölesi sayan utansın.
Kahkaha atarsa kadın
suçlanır,
Erkek
müsveddesi hafiflik sanır.
Hödükler, insanı giysiyle tanır,
'Kadın eksik etek' diyen utansın.
Kadın suçlu, dikkat çekiyor diye,
Dövülür etrafa bakıyor diye.
Yargıda kravat takıyor diye,
Erkeğe merhamet
duyan utansın.
Erdemi uçkura bağlayan yırtık,
Ere hovarda der, kadına sürtük.
Namus tellalları susmalı artık,
Kadının sırrını yayan utansın.
Hayat bir yuvadır
aşkla girilen,
Sevgidir, saygıdır gözle görülen.
Evlilik bir sözdür eşe verilen,
Verdiği sözlerden cayan utansın.
Kadına aittir ruhu ve teni,
Öldürmek mi lazım sevmezse seni?
Toplumca dışlansın, suçlansın cani,
Kadının canına kıyan utansın.
Erkek bozuntusu her haltı yiyip,
Kadın özgür ise sayıyor ayıp;
Ahlâktır, şereftir, namustur deyip,
Alçak zeminlere kayan utansın.
Kadını kalbiyle sevmekten aciz,
Tutuyor çocuğu ediyor taciz.
Bunların vicdanı edilmiş haciz,
İcranın içini oyan utansın.
'Doğru benim' diyor, her kimi ansan,
Mal olup çıkıyor, adamdır sansan.
Bilinsin yaratık, tanınsın insan,
İnsanlık maskesi giyen utansın.
Nevzat söylemesin geri kalanı,
Kadın açıklasın büyük yalanı;
Deşifre
etsinler hakkı çalanı,
Hukuk devletini soyan utansın.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat