İslam, hiçbir kimseye dünya nimetleri bağışlamaz ve vaatte etmez, aksine izzet ve şeref bağışlar ve cennet vaat eder. Tabi cennet arzusuyla yapılmaz ameller, Allah rızası için yapılır ama sonunda kavuşulacak olana da kavuşulur. Fakat biz büyük bir iştiyakla ve ihtirasla dünya nimetlerinin peşine düşüyoruz, bu meyanda izzet ve şeref sahibi de olalım istiyoruz. Dünya nimetlerinin peşine ihtirasla ve iştiyakla düştüğünüz zaman izzet ve şerefinizden ödün vermemeniz kabil değildir. Burada dünya nimetlerine ulaşıp, sahip olduğumuz nimetleri paylaşma boyutundan bahsetmiyoruz. Ki zaten böyle bir durumda, dünya nimetlerine sahip olmak anlamına gelmez. Biz mutlak sahiplik telakkisinden bahsediyoruz. Dünya nimetlerine ulaşmanın yolunu kahir ekseriyetle şeytaniler tutmuşlardır, bu hakikattir. İslam dairesinde kalarak izzet ve şeref sahibi olabileceğimizi biliyoruz ama dünya nimetlerine ulaşamayacağımızı da biliyoruz. İşte burada sıkıntıya düşüyoruz, boğuluyoruz, ille ikisi de olsun diyoruz. Ama ikisi bir arada nasıl olacak? Olmaz. Fakat bizler oldurmaya çalıştık. Hem İslam kalmaya hem de İslam ile dünya nimetlerine ulaşmaya çalıştık. Dünya sevgisi de bizleri düşmanın ayakları altında ezdirdi. Çünkü dünyayı çok sevdik, dünyaya alıştık, böylece ölümden korkar hale geldik. Ölümden korktuğumuz zaman düşmanın zulmünden de korkacaktık elbette. Dünya küfrün elindeydi. Küfür acımasızdır. Dünyayı istersek, küfre bulaşmak zorundaydık. Alışınca bırakamadık. Sahip olduktan sonra kaybetmek acı verirdi çünkü. Ölümden de korkuyorduk artık. Nihayet izzetimizi ve şerefimizi kaybetmeye başladık. İşte Müslümanların en büyük açmazı ve çıkmazı burasıdır. Çoktuk ama hiçtik! Aslan fareye yenilir mi? Zaaflarının ve alışkanlıklarının tutsağı olursa yenilir! Bu bayram tefekkür bayramı olsun inşaAllah.

Tarih: 23.09.2015 Okunma: 680

YORUMLAR