Duvar varsa; sevgi, barış, kardeşlik, dostluk ve birlik yoktur. Öyleyse düşman galiptir! Yıkalım istiyorum tüm duvarları. İnsanları ayıran ve birbirlerine uzak düşüren; iletişim dilini bozguna uğratıp muhabbeti bitiren; kardeşliği katlederek, birlik ve beraberliği dinamitleyen; düşmanlıktan başka hiçbir şey üretmeyen ve tüm güzel üretimleri durduran; dostların faaliyetlerini akamete uğratıp, düşmanların çarklarının daha kolay dönmesini sağlayan; bir nehir gibi akan yaşamın insicamını bozan ve yaşama sevincini öldüren tüm duvarları yıkalım gitsin istiyorum. Ayrılıkları toprağa gömelim diyorum. Ya da görünmeyen dünyamıza hapsedelim duvarları. Particilik, sendikacılık, cemaatçilik ve ideolojicilik duvarlarını yıkalım gitsin artık. Bu duvarlar elbette mevcudiyetlerini koruyabilirler ve bizde kendimizi bu duvarların arkasında bulabiliriz özel dünyamızda. Ama insanlık denizinin içine dalıp bir balık misali yüzerken, bu duvarları sırtımızda kambur gibi taşımayalım istiyorum. Sevgi, barış, dostluk, kardeşlik ve muhabbet köprüleri inşa edelim diyorum. Hür ve doğal muhabbetlerimiz olsun. İletişimimiz bozguna uğramasın. Kin doğmasın, nefret boğulsun. Dinleyelim birbirimizi, dinlerken anlayalım biz bizi. Duvarsız olsun iletişimimiz. Bırakalım insanları duvarlar arasında tutsak etmeyi, herkesi olduğu gibi kabul edelim. Yıkılsın gitsin duvarlar, yaşam aksın, umutlar taze kalsın istiyorum. Şarkı gibi, türkü gibi, şiir gibi yaşayalım diyorum, veda etmeden her şeye!

YORUMLAR