Dostum dediğim için de HATTA her insan ve Müslüman kardeşim içinde Allah’ın izniyle mutemet biriyimdir. Güvenilmem itibarımdır. Güvensiz biriysen yaşama daha iyi! Bizim Önderimiz (sav) kâfirlerin, müşriklerin ve münafıkların bile emin oldukları biriydi, ki ‘’el-Emin’’ di zaten.
Dostumdan kutsallarıma amasız saygı beklerim. Çünkü kutsallara saygısı olmayanın ne kendisine ne de dostuna saygısı olabilir. Kutsallara saygının kriteri diye bir şey olmaz. Bir nevi zorunluluktur ama gönüllü bir zorunluluk olarak telakki etmek icap eder bunu.
Dostum hür ve düzeyli sorgulama yapabilir. Buna kesinlikle saygım olur. Çünkü sorgusuz, sualsiz bir dostluk kabil olamaz. Zira düşünen insan sorar, sorgular ve sormak, sorgulamak geliştiricidir, dostluğu pekiştiricidir, şeffaflık ihtiva der.
Dostum dediğim birini başkalarıyla tanımam asla, bizatihi kendim tanırım ve ona göre bir münasebet kurarım. Başkaları bir şey söylese de, belki dinlerim ama yine de kararım mutlak olarak bana ait olacaktır.
Dostumdan saygı ve anlayış beklerim, sevgi hürriyetin çocuğudur, ama dost dostu sever. Güvenden sonra saygı ve anlayış şarttır. Çünkü saygısız ve anlayışsız biriyle iletişim kurmak azap gibidir. O iletişim gönüllü olmaz, ancak bir mecburiyet olur.
Dostuma saygısızlık yapmam, onu anlamaya çalışırım, onunla asla alay etmem, ona karşı argo laflarla hitap etmem. Onun şahsiyetini her zamanda ve zeminde korurum, asla rencide edici şekilde davranmam. Zira düzey, şahsiyetin izharıdır.
Dosta karşı kullandığım dil temiz ve düzeylidir, düzeysizlik ve kirli dil dostluğun eceli olabilir. Belki hissettirilmez ama zaman içinde dostluğu yıpratır ve ansızın ipleri koparabilir. Düzey ve temiz dil, dostluğun gönülde ki bekası için sonsuz önemlidir.
Dostluk ciddiyet iktiza eder. Çünkü ciddiyetsizlik, laubaliliği tevlit eder, laubalilikte dostluğu zedeler.
Dostuma fikir dikte etmem, fikri farklı diye onu terk etmem. İstediği düşünceye sahip olabilir. Düşüncelerini mutlak hürriyet içinde istediği gibi ifade edebilir. Benim gibi düşünmüyor diye dostumu terk etmem, onunla arama mesafe koymam. Çünkü onunla, onun beynine hükmetmek için dost olmadım. Fikir teatisi elbette ki yaparım.
Dostuma ihanet etmem, onu jurnalleyecek kadar adileşmem. İhanet alçakların ve haysiyetsiz, şahsiyetsiz tiplerin işidir. Jurnallemek adi, basit, sığ ve küçük insanların işidir. İhanet ve jurnal, köpekleşmiş tiplerin seciyesidir.
Dostumun ardından alengirli işler çevirmem. Bunu zül addederim. Zira zaten böyle bir şey, dostluğu anında çürütücü, yıkıcı, yok edicidir.
Dostuma zararlı itiyatlar önermem, teklif etmem. Çünkü dostumun kötülüğünü ve sağlıksız olmasını arzulamam, bundan hazzedecek derecede karaktersiz biri olamam.
Dostumu dinlerim, anlamaya gayret ederim. Çünkü dinlemeden anlama olmaz, anlamadan iletişim gerçekleşmez, iletişimsiz de dostluk pekişmez, perçinlenmez.
Dostumun zor zamanlarında gücümün kifayet ettiğince yanında olurum. Çünkü dostluk kara günde belli olur. Böyle bir zamanda dostluk yoksa, dostta yoktur. Dostluk, düştüğünde yanında olmaktır dostun, tıpkı ayaktayken yanında olunduğu gibi.
Dostumu onore etmekten hazzederim. Onun yaptığı güzel işleri ifşa etmekten hazzederim. Çünkü hakiki dostluğun muktezasıdır bu. Dostumu asla kıskanmam, ona karşı kompleks beslemem. Zira haset ve kompleks, dostluğun zehridirler. Dostumun güzelliklerini izhar ederim, çirkinlikleri varsa örterim ama terk etmesini arzularım.
Dostluğun kıymetini bilenlere, dost arayanlara, dost olabilenlere, dost kalabilenlere ve dostlara selam olsun!