Kibir ve yalan şeytana has, onu simgeleyen, iki kötü ahlaktır. Yalana alışmama çok küçük yaşta başlar. Bir şeyin öğrenilmesinde en etkili yol, o şeyin görülmesidir. Yani anlatılanın örneğinin görülmesidir.
Çocuk anne babadan başlıyarak, yaşadığı toplumda yalanın çeşitli örneğini görüyosa, o çocuk nasıl yalana alışmayacak ?
İşlediği suçun cezasına razı olup iftirayı, yalanı daha büyük ve iğrenç görerek söyleyemeyen nesil tarihe karıştı.
Bir toplumda adalet, o toplum yalancı değilse vardır. “iki şahitle adam asılır” niye denmiş.?
Şeytanın yalan ile insanı kandırıp yanlış işler yaptırması görevi, sanki zamanımızda, insan tarafından üstlenilmiş gibi.
Yalancılıkta Batıyı solladığımız gerçeği de açıkça görülüyor.
Sakın siyasilerin yalanı konusuna girmeyin. İstisnalar mutlaka olmakla birlikte, bu saha yalanın akademik düzeyde tahsilinin yapıldığı yerdır.
Bu okulun en başarılı mezunları, yalan söylemeyen, yani her yalanı doğru sanılanlardır.
Siyaset ve siyasetçilerden ümit beklemek ise insanları inandırdıkları en büyük yalandır.
Şekerli maddeye sineklerin üşüşmesi gibi ,insanoğlunu da çeken menfaattir. Siyaset yüksek menfaatler içermesi sebebiyle cezbedicidir.
Ancak daha güvenli ve daha kolay bır menfaat sahasının da din olduğu unutulmamalıdır.
Okulu derece ile bitiren nadir öğrenciler bu ikisini elde tutan kabiliyete sahipdir.
Bu sahalara menfaati sokmadığınız zaman, yalan bu sahalardan elini çeker. Gülmeyiniz! Bu sahadakilerin maaşının asgari ücreti geçmeyecek tarzda düzenlenmesi gibi.
Bilinmelidir ki: Allahın şeytana verdiği aldatma görevi, kıyamete kadar sürer. Ancak insanın çok kısa olan ömrü içinde yalanla küçülüp , insana yakışan şeref ve itibarın kaybomasına yol açtığı ve bu kötü ahlakın cezasının daha hayattayken çekileceği hatırlanmalıdır.