Günlük hayatımızda iyiliklerinde, kötülüklerinde hemen karşılık bulmasını bekleriz. Bu acele bekleyiş tam insanın aczine, zayıflığına uygundur. Allahın acele karşılık vermemesi durumunda ise zayıflık halimiz bir kendini bilmezliğe dönüşür (haşa) Allah’ı, “neden buna müsaade etti, neden cezalandırmadı?” gibi sözlerle yargılamaya başlarız. O’nun adaletini (haşa) sorgulamaya gireriz.
Bu hikmeti insanlar ya anlamaz veya kısmen anlar veya bazı kişilerin anlayacağı türdendir. O, ilahi düzenini, kendi ilahi kanunları ile yürütmektedir. Bunun için hiçbir insanın yaptığı veya yapmadığı şeyler için bu manada, “hikmeti vardır” denilemez.
Bizim küçücük beynimize göre beklediğimiz şeylerin Allah tarafından acele yaratılması gerçekleşse kâinatın düzeni bozulur. Kötüler kötülük yapmaktan korkar, iyilik yapmak zorunda kalınırsa “Allaha iman” cebri olur. Yani herkes iman etmek zorunda kalır. Allahın böyle bir düzeni istemediği ortadadır.
Sabırlı olalım! Kendi düzenimize sahip çıkalım. İlahi düzene haddimizi aşmadan bakalım.
x x x
AYDIN
İyi bir tahsil görüp bu sayede mesleğinde iyi bir noktaya gelmiş kişilere “aydın” diyoruz. Bilgi ve tecrübe kıymetli ise elbette bu kişiler bir kıymet ifade eder. Onlarında yanlışa düşecekleri hesap edilecek ama kendilerinden istifade kapısı kapatılmayacaktır. Aydınların etkinliğinin olmadığı, sözlerine değer verilmediği ortamlar ülke için kayıptır.
Ancak nasıl ki geri kalmış ülkelerin siyasal yapısında emperyalizm hakimiyet kurabiliyorsa, bu yapının parçası olan akademik kuruluşların da emperyalizmin kucağında oturduğu unutulmamalıdır. Oturduğumuz yerden gafilsek bu da ilaveten acınacak haldeyiz demektir. Acıdır ama bundan dolayı bizde aydının değeri, Batı’yı taklidindeki derecesine bağlıdır… Orada yetişenlerimiz hariç!
Bizim akademik yapımız Batının emrinde, kontrolünde olmak zorundadır. Daha açıkçası Batının istemediği türde ilim adamı yetiştirme şansımız yoktur.
Batıdaki ilim adamı bizdeki gibi lisan öğrenme durumu ile yüzleşmediği için ve doğru dürüst bir yabancı dil en az dört seneyi gerektirdiğinden, ilmi bir yarışta en az dört sene geriden başlamak küçümsenmeyecek bir kayıptır. Buna ilaveten, Batı’da branşlaşmanın çok ileri boyutlarda olduğu da hesap edildiğinde, kapanması mümkün olmayan seneler farkı ortaya çıkar.
Bu bakış açılarına sahipseniz, Batı’nın, aydınları, kendi ülkeleri aleyhine kullanabilmeleri pek şaşırılacak şey değildir.