Tasavvuf, tarikatlar yoluyla kanser illeti gibi dine girerek, asırlarca süren etkisi ile adeta İslam’ın yerini aldı. Tekkelerin kapatılması ile uğradıkları zararı, mahalle ve sokaklara inerek önlemişlerdir. Kuran’ın geriye itildiği, mürşide (dini rehber) teslimiyet, ona sığınma, ondan bekleme, onda yok olma, tefrika (parçalanma), aklın kullanılmaması, taklit, bir kişiye adanan hayatlar, tek kelime ile şirk (yedek tanrı) düzeninin İslam’a girmesidir.
Mürşidin bırakın dirisini, ölüsüne (mezarına) bile hayatlar, ümitler bağlanıyor. O’nun Yaratanı sana ölüden daha mı uzak? Ölüye yalvarır, ona sığınır, ondan istersen ve onun aracılığını beklersen, bu nedir? Sakın, biz ondan değil onun hürmetine Allah’tan istiyoruz, diyerek kendinizi kandırmayın. Allah’tan istiyor, ölüden istemiyorsanız orada işiniz ne? Allah’ın hangi ayetine dayanarak, kemikleri aracı yapabilirsiniz? İslam’a göre, mezardaki mi sana, sen mi ona muhtaçsın? Senin ona, günahlarının affı gibi duan olabilir. Onun sana tek bir iyiliği dokunabilir, o da ölümü hatırlatmaktır. Tamam, ben ölünce bu zat bana şefaatçi olup, elimden tutup cennete götürecek inancında isen, avucunu yala! Kuran’da sandığın gibi bir şefaatin olmadığını bildiren ayetleri oku.
Kula kulluk, insanın en küçülmüş halidir. Yalnız Allah’a kulluk, şereftir, özgürlüktür ve akıl kullanımı gereğidir. İslam teslimiyettir ama, neye ve nasıl? Tek Yaratıcıya, tek doğru Kitaba ve Elçiye. Hiç kimse Elçinin dini görevini üslenemez ve onun vekili olamaz. O, (herkes için) örnektir. Mürşit’in vahiyle muhatap olduğuna inanılıyorsa, en geç mezara girince gerçek anlaşılır.
Kibir kaynaklı, doğruya karşı en katı direniş olan inadın, işte bizi getirdiği yer. Gerçeklere karşı, inatla direnişimiz ne kadar sürecekse, çekeceklerimiz de o kadar sürecektir.