 | |
Alışmam
kolay değil, mazeretim var benim,
Diktatörlük tuzağı kurana alışamam.
Muhalif bir ruhum var, biat etmem zor benim,
Demokrasi çarkını kırana alışamam.
Muktedir
çevresinde kul gibi dolaşan var,
Onurunu çiğnetip, beraber yol aşan var.
Zalime kul olup da ikbale ulaşan var,
Güce tapıp el pençe durana alışamam.
Yaşananlar
aşikâr, ortada ayan beyan,
Kanuni geçiniyor, yasaları yok sayan.
Haksızları kollayıp, haklıları suçlayan,
Mazlumlardan hesabı sorana alışamam.
Teröre
kurban olan canlara yanıyorum,
Buna neden olanı çok iyi tanıyorum.
Bir gün gelir suçları sorulur sanıyorum,
Suçlu ile suçsuzu karana alışamam.
Alıştırmak
isterler yandaş olalım diye,
Gerçekleri zihinden tümden silelim diye.
Alışmamak gerekir, dünü bilelim diye,
Unutmayı çıkar yol görene alışamam.
Dinciler
yalanlarla uyuttular halkımı,
Adaletsiz, temelsiz bıraktılar mülkümü.
Haram helal demeden kendi yutup salkımı,
Halka gelip talkını verene alışamam.
Dindarları
severim, Hak yolunda yürürler,
Yürek gözüyle bakıp, gerçekleri görürler.
Din tüccarı olanlar rüşvet selam verirler,
Rant için tesettüre girene alışamam.
Paralel
yürüyenle yolum hiç kesişmedi,
Yazdıklarım ortada, başım öne düşmedi.
Zübüklük eden gibi cebim dolup şişmedi.
Parayla şerri hayra yorana alışamam.
Atatürk’ün yolunda yürümeye alıştım,
Aydınlık Türkiye’nin
inşasına çalıştım.
Özgürlük meydanında demokratla buluştum,
Padişaha, krala, tirana alışamam.
Kaba
kuvvet kullanıp dövmeye yeltenmedim,
Eleştirdim açıkça sövmeye yeltenmedim.
Sözümü sakınmadım gevmeye yeltenmedim,
Yiğitleri yalanla vurana alışamam.
Ne
isterse istesin zamane uşakları,
Nevzatlarla uyuşmaz onların kuşakları.
Kirlileri saklayan karartmasın akları,
Temizlere lekeyi sürene alışamam.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat