İnsan beyni, gördüğü ve duyduğu şeyler üzerinde düşünen, sorgulayan bir yapıda yaratılmıştır.
Doğruyu yanlıştan bu yapımız ile ayırırız. Birbirine zıt şeyleri, sıklıkla görüp duyan bir beyin, şüphesiz yorulacak, karışacak yani fonksiyonları zayıflayacaktır. Eğer zıt şeyleri, beyne kabul ettirmeye kalkarsak, beyin zarar görür. Tıpkı, giden arabanın, geri vitese takılması gibi.
Peygamber torunlarını ve İmam-ı Azam’ı katleden siyasi yapının ortaya çıkardığı SÜNNİ mezhebi, yani Kutsal kulların, Allah adına koydukları kurallarla oluşan, atalar dini, sorgulanmayacak mı? Savaş meydanlarındaki galibiyetleri ve imparatorluk oluşumunu, doğru yolda olmanın delili sayan bir görüş, sorgulanmayacak mı? Din ve milletinle övünüp, yanlışlarını görmezsen, doğruyu nasıl bulursun? Yanlış, hata ve kusurla övünülür mü? Din açık doğrular olduğu halde, açık yanlışları din diye nasıl yutturursunuz? Yanlışı ile övünen, yani yanlışları olması gereken doğrular olarak gören bir mantık, kafanızı karıştırmaz mı?
Dün bir cemaat ve liderinin büyüklüğünü anlatmak için, edebi kelimeler araştırılırken, bugün bunların alçaklığını anlatan kelime bolluğu içindeysek, dün camideki halkını bombalayacak orduya, bugün sırtımızı dayayıp, başka bombalamalar yaptırıyorsak, tam bir destek ve övgü ile adalet adına görev yapanlar, yurt dışına kaçıp adaletten kurtuluyorsa, kardeş denilen ülke ve yöneticileri, düşman ilan edilirse, kısaca, yarın kime ne denileceği belirsiz ise, kafamız nasıl karışmaz?
Tarihi boyunca, Allah ve insanlık düşmanı olarak tanınmış, Kitaplara geçmiş, siyonizmin ve kapitalizmin kalesi, dünyaya hakim, küçük devlet, İsrail şimdi dostumuz.
Bu karmakarışık olan kafamıza, doğru olma şansı olmayan, bir şey takıldı. Acaba, onlar mı Türkleşti, biz mi Yahudileştik? Ne mutlu Yahudiyim diyene, denebilir mi?