Tanrıya
ulaşmak gitmekse eğer,
Bedene yük olur can benim için.
Varmak kavuşmaksa, gitmeye değer,
Asla pişman olmam ben benim için.
Yunus
Emre gibi benliği aşsam,
Benden içerdeki bene ulaşsam.
Ruhu arındırsam, aşka bulaşsam,
Gerekmez belki de ten benim için.
Özümden
yanarsam sönmek istemem,
Cehennemden korkup dönmek istemem.
Cennette huriye kanmak istemem,
Ödül, ceza değil din benim için.
Hacı
Bektaş, Yunus bana pir ise,
Mevlâna ışığı gerçek nur ise,
Halk eden, halk olan özde bir ise,
Tükenmez ömürdür an benim için.
İnsan
neler görür yürekle baksa,
Beyni aydınlanır hırsını yaksa.
İlâhi bir gücün ışığı yoksa,
Her zaman karanlık gün benim için.
Aydınlık
akılda, göklerden inmez,
Düşünen beyinin ışığı sönmez.
İnanç enerjisi bitmez, tükenmez,
Yeni başlangıçtır son benim için.
Çalışıp
kazanır yarını tenim,
Akıldır, sevgidir hep öğretmenim.
Yaşadığım her an borcumdur benim,
Hayat vergisidir dün benim için.
Yaratanı
sevmek kulluktan başka,
Korkudan arınır, dayanır aşka.
Doğru anlasalar sözümü keşke,
Değilse Nevzat’ım yan benim için.
Halk Ozanı Karamanlı Nevzat