Ey metropolde fink atan züppeler ve ey o züppeler için çalışan sünepeler, bu dünyanın baki olduğunu ve hiçbir hesabın olmadığını mı düşünüyorsunuz? Gerçekten böyle düşünüyor olabilir misiniz? Hangi vicdan böyle düşünmeye müsaade edebilir? Vallahi yanılıyorsunuz ve aldanıyorsunuz. Mazlum, masum ve kavruk yüzlü, toprak kokulu Anadolu halkının hakkını nasıl ödemeyi düşünüyorsunuz? Ödeyebilir misiniz? Neyle ve nasıl? Ya da, ne hakkı, ne ödemesi, ne yapıyorsak, nasıl yaşıyorsak, hakkımız olduğu içindir diye mi düşünüyorsunuz? Yaptıklarınız, yaşadıklarınız yanınıza kar mı kalır sanıyorsunuz? Erdemleri, değerleri nefislerinizin oyuncağı kılıyorsunuz ve ihanet ediyorsunuz insanlığa. Ey leş sürüleri, ey beleşçi asalaklar, o insanların düşüncesizliğin cennetinde (!) yaşıyor olmalarına şükredin. O insanlar bir kerecik düşünmeye cüret etselerdi neler olurdu düşünebiliyor musunuz? Onları kolayca oltanıza takabiliyorsunuz ve onların umutlarını berhava etmekten utanmıyorsunuz. Aslında hiçbirinizin yok birbirinizden farkınız, bilmiyoruz mu sanıyorsunuz? Dere kenarında halısını yıkayan insanları, makinler de sapı saman yapan insanları, verimsiz toprağından ürün bekleyenleri, bir çift öküzüyle toprağına terini rahmet gibi karıştıranları, dertten ve ıstıraptan omzu düşmüş insanları, akşamları bir tas kuru yemekle geceyi gündüz edenleri, eşek sırtında buğdayını değirmene götürüp karnını doyuracak ekmeği için un yapanları, çocuğunu okusun diye dershaneye göndermek isteyipte parasızlıktan gönderemeyenleri hiç düşünüyor musunuz? Ne bu dünya münhasıran kompradorların dünyasıdır, ne de o insanların haklarını kompradorlara peşkeş çekmeye hakkı yoktur hiçbir kimsenin. Unutmayın bunu! Yemin ediyorum, haram yiyorsunuz ve o haram midenizi kasıp kavuracak bir gün. Bilmiyorsunuz, çünkü düşünmüyorsunuz. Anlamıyorsunuz, çünkü vicdanlarınız ölmüş. Alışmışsınız, içselleştirmişsiniz, kanıksamışsınız ve helal gibi görüp tolere etmişsiniz. Hakikatin bu olduğunu varsayarak yaşıyorsunuz. Yiyip, için, gezip, kusuyorsunuz.  Bu yol, yol değil, vazgeçiniz. İnsanlığa dönünüz, vicdanın sesini dinleyiniz, suskunlukta gizli acı çığlıkları hissediniz ve işitiniz! Sizi yaratan da, onları yaratan da aynı Allah. Ve bu dünya, herkesi yaratan Allah’ın dünyası. Böyle mi, değil mi? Siz Allah’ın, onlar sizin kullarınız değil. Herkes aynı Allah’ın kulları. Aynı vatan da yaşıyorsunuz. Ve bu vatan hep birlikte kazanıldı. Herkes kan döktü, can verdi, belki o masum, mazlum, kavruk yüzlü, toprak kokulu Anadolulu daha fazlasını yaptı ve belki siz kaçtınız. Bu vatan herkesin vatanı ve herkese aynı ceddin armağanı. Üzerinde müesses olan devlet, herkesin devleti. Kimsenin özel mülkü değil, mülk maymunlarının sopası değil. Benim, senin, onun, bunun, şunun yani herkesin devleti. Ve bu devletin hazinesi herkesin ortak malı yani beytülmal. Her bir insanın o hazinede eşit pay hakkı var. Böyle olduğu halde, kim diyebilir ki, ben kompradorum, ben kuvvetliyim, ben şöhretliyim, ben büyük okullarda okudum büyük insan oldum, bu sebeple de benim hakkım daha fazla diye? Hangi şey böyle diyebilmeye sebep olabilir? Hangi şöhret, hangi servet, hangi kuvvet, hangi kudret, hangi mevki? Hayır, böyle bir insanlık yasası hiçbir zaman yoktu, bademada olmayacaktır. Hangi insanlık yasası bu hakkı verebilir, vermiş olabilir? Hangi hakikat onaylar böyle bir uygulamayı? Nasıl ve neye göre onaylar? Hazine herkesin hazinesi ama ben o hazineden istediğim kadar pay alabilirim; hangi vicdanın anayasasında yazılıdır bu kanun? Çalınmış servetler, haksız kazançlar behemehâl sahibine iade edilecektir, edilmelidir. Adalet bunu iktiza eder. Mazlum, masum, kavruk yüzlü, toprak kokulu Anadolu halkına adalet borcumuz vardır. Onlar için dövüşmek hakkımız vardır. Can ve kan hazinesi olan Anadolu’ya borcumuzu ödemek mecburiyetindeyiz.  Çünkü onlar bizim için çok büyük bedeller ödediler. Bizim için ürettiler, yemediler yedirdiler, içmediler içirdiler, giymediler giydirdiler, kan ve can verdiler, ter akıttılar, yağmur gibi yaş döktüler, emek sarfettiler. Hem büyük insanlık mahkemesini hem de mutlak ve yüce hakikatin ve adaletin muhakkak tecelli edeceği büyük mahkemeyi unutmayın kahpe dünyanın zalimleri!

 

EKSTRA:

 

‘’’’Ey iman edenler! Adaleti ayakta tutan ve kendiniz, ana - babanız ve yakın akrabanız aleyhine de olsa, yalnız Allah için şahitlik eden kimseler olunuz. Zira zengin de olsa, fakir de olsa, Allah ikisine de (sizden) daha yakındır. Nefsinizin arzusuna uyarak adaletten uzaklaşmayın. Eğer (şahitlik ederken) dilinizi eğer, bükerseniz veya çekinirseniz, şüphesiz Allah yaptıklarınızdan haberdardır.’’’’

 

NİSA-135

 

‘’’’Dünyada ki en sağır edici ses; acı çeken bir mazlumun suskunluğudur.’’’’

 

Hz. Ali

 

‘’’’Dedim: Artık bilgiden yana eksiğim yok;

Şu dünyanın sırrına ermişim az çok.

Derken aklım geldi başıma, bir de baktım:

Ömrüm gelip geçmiş, hiçbir şey bildiğim yok.’’’’

 

Ömer Hayyam

 

‘’’’Zengin ve güçlü olanlara hayranlık duyup onlara neredeyse taparken, fakir ve muhtaç durumdakileri hor görme veya en azından görmezden gelme eğilimi ahlak anlayışımızı çökerten en büyük ve en yaygın nedendir.’’’’

 

Adam Smith

 

‘’’’Bir ülkede, edebiyat ve sanattan çok siyaset konuşuluyorsa, o ülke üçüncü sınıf bir ülkedir.’’’’

 

Friedrich Nietzsche

 

‘’’’Ben; Tanrı'dan korkmam, o anlar ve bağışlar. İnsanlardan korkarım ben; onlar anlarlar ama bağışlamazlar.

 

Nikos Kazancakis

 

‘’’’Bize kalmayacak dünya için, bize kar kalmayacak günahlar biriktiriyoruz.’’’’

 

Malcolm X

 

‘’’’Düşünme gücünde denge: HİKMET. Arzu gücünde denge: İFFET. Öfke gücünde denge: CESARET. Üç gücün üçünde denge: ADALET. İnsan ADALET için yaşar!’’’’

 

Dücane Cündioğlu

 

‘’’’Sevemiyorsan, dayanışmıyorsan, bir şiirden, bir kitaptan, bir müzikten keyif alamıyorsan, türkü mırıldanmıyorsan, dostluk geliştiremiyorsan, canı yananların sesine sağır kesilmişsen, aklı başında olmanın ne manası var.’’’’

 

Ali Şeriati

 

‘’’’Hiç tereddüt etme, Cenab-ı Hak sadece fillerin, kurtların, çakalların değil; karıncaların, arıların, kuşların da Rabbidir.’’’’

 

Dücane Cündioğlu

 

‘’’’Düşünmek; caddelerden, dikenli sarp keçi yollarına sapmaktır. Zirvelere, ana caddelerden gidilemez ki.’’’’

 

Cemil Meriç

 

‘’’’Bugün İslam'a neler borçlu olduğumuzu bilmek, kesinlikle tarihçinin uzmanlık alanı, meraklının hobisi veya hayalperestin zevki meselesi değil, aksine mutlu bir geleceğin kurulması için çırpınan, çabalayan ve fikirler üreten herkesin görevidir.’’’’

 

Roger Garaudy

 

‘’’’Her sabah nereye gittiğini bilmeden bir işe giden, her akşam nereden çıktığını bilmeden bir işten çıkan, sevmediği hayatı yaşayan, sevmediği işi yapan, sevmediği kişilerle yaşayan, kalabalıklar yüzünden yaşamaya karşı ne bir sevgi, ne de bir sevgisizlik işareti olmadan gelip geçen, her akşam evinin dört duvarı arasına sanki bir mezara girermiş gibi giren, gecelerini bir sıkıntı yorganının altında yalnız ya da yanındaki yabancı gövdeyle geçiren bütün ölü kentlerin, ölü doğmuş çocukları gibiyiz!’’’’

 

Maksim Gorki

 

‘’’’Bir toplum, gerçeklerden ne kadar uzaklaşırsa, gerçeği söyleyenlerden o kadar nefret eder.’’’’

 

George Orwell

 

‘’’’Sizin istediğiniz gibi konuşup yaşamaktansa, kendi istediğim gibi konuşup ölmeyi tercih ederim.’’’’

 

Sokrates

 

‘’’’Şimdi kafanı koy yastığa, vicdanını sardığın örtüyü yırt ve vicdanının sesine kulak ver. Yoksulluğu anlatsın sana. Bir çocuğun açlık çığlıklarını anlatsın mesela. Terin, yaşın, emeğin ne olduğunu anlatsın. Bir çocuk nasıl büyür anlatsın mesela. Bir ana evladını nasıl büyütür, bir baba evladına nasıl bakar, bir kardeş bir kardeşi nasıl sarar anlatsın. Kader neyle çizilir ve kim çizer kaderi anlatsın. Kul, kulun kaderini çizer mi aklına sorgulatsın. Doyumsuzluk nedir, kötülük nedir anlatsın. Yoksullar nasıl sığar yoksul bir eve ama nasıl sığmaz kodaman büyük bir eve anlatsın. Yoksullaştıkça insan, küçülür mü ve sığar mı küçücük yere anlatsın. Acı çeken yürek nasıl ve niye susar anlatsın. İnsanlar niçin korkunçtur mesela anlatsın. Dinleyebilir misin? Kulaklarını kapama sakın. Kapatamayacağın günler de gelir, söyler sana vicdanın. Örtme onu olur mu? Örttün mü ölürsün, hissedemezsin öldüğünü!’’’’’

 

Bendeniz

 

‘’’’İnsanların yüzlerinin, gözlerinin içinin gülmesi, olabildiğince içten ve samimi, tüm benlikleriyle ve doğallık içerisinde gülmesi ne güzeldir değil mi? İnsanların gözlerinde kalplerini, yüzlerinin kalpleri olduğunu görmek ne kadar güzeldir değil mi? Solgun yüzler hep yüreğimi yakar, vicdanımı ağlatır. Yanmasın yürekler, vicdanlar ağlamasın. Gülmek; uçup gelse, konsa… gülsem…’’’’

 

Bendeniz

 

‘’’’Yüreğin türküsü susturulamaz adamım. Yüreğin türküsü, özgürlüğün türküsüdür, o türkü kırlangıç gibidir. Zincir vurulamaz, kelepçe takılamaz, önüne barikat kurulamaz. Yüreğin türküsü sustuğu zaman konuşan hiçbir şey olmaz. Türküsü susan yürek, çorak toprak gibi dağılır gider. Türküler, yüreğin yağmurudur. O türkü terennüm edildiği müddetçe yaşıyor olacaksın adamım. Türküler susarsa, insan yaşar mı sanırsın?’’’’

 

Bendeniz

 

''''Maddeye temayül arzusunu ruhundan söküp atan, dünya hırsını benliğinde eritip yok eden birini, ne maddeyle köleleştirebilir ne de maddeyle korkutabilirsiniz. O, varolanla iktifa etmeyi bilen ve artık maddenin hiçliğini içselleştirmiş biridir. Sırtını maddeye dönmüş birine yüz çevirmek, onun kalbine acıdan oklar saplayarak ruhuna zulmedip izzet-i nefsini çiğnemek, ancak çevrilen yüzleri karartır ve acıdan oklar saplayanları utanç içinde bırakır. Zira kaybedecek şeyleri olmayanlar değil, kaybedecek kadar çok şeyi biriktirmiş olanlar korkmalıdırlar.’’’’

 

Bendeniz

Tarih: 23.05.2018 Okunma: 825

YORUMLAR