Bir akşamüzeri toprak damlı bir evin üzerine tahta bir sandalyeyi atıp oturdunuz mu hiç? Çayınızı demlediniz, masanızı kurdunuz, dostlarınızı çağırdınız mı? Garip bir boşluktaymış gibi oturduğunuz yeri hissetmeden soluksuz bir muhabbet eşliğinde farkında bile olmadığınız gülüşlerinizi gökyüzüne dağıttınız mı? Yıldızlar döküldü mü masanıza ve karıştı mı gülüşlerinize? Dostlarınızın maddeleriyle mi ilgilendiniz yoksa düşleriyle mi? Farklılığı mı önemsersiniz yoksa aynılığı mı? Dostlarınızın kahkahaları arasında bir an yalnızlıkta demirlediğiniz oldu mu? Bir dost dokunuşuyla irkiliverdiğiniz? Her solukta yitip gittiniz mi hiç? Sözden bir gemiye binip hayalde yolculuğa çıktınız mı? Seslerin tatlı uğultusuna karışıp bulutlardaymış gibi hissettiniz mi kendinizi? Hani olur ya garip bir uğultu hissedersiniz en muhteşem muhabbetlerin koyulaştığı demlerde, kulağınıza kadifeden bir şey dokunurmuş gibi olur, yüreğiniz boşlukta kalır ve sonsuzluğun koynunda süzülüp gidiyormuş gibi olur, hiç bitmesin istersiniz o an, o anda yitip gitmek hissine kapılmak istersiniz ve geri dönmek istemezsiniz bulunduğunuz ana. Sanki her şey bir anda donup kalıverecekmiş gibi korkarsınız. Koptuğunuz ana geri dönmeyi hiç istemezsiniz. Aklınızın yüreğinizi susturduğu anlar mı, yüreğinizin aklınızla devresini kestiği anlar mı? Yaşamak hangisindedir? Bazen aklı bir kenara bırakıp, yüreğiyle yaşamak ister insan. Yürekten konuşmak ister, aklının yüreğini susturmasını istemez ama susturur işte akıl, yüreği. Damarlarınızda hüznün kan gibi aktığını hissettiniz mi hiç? Dostlarınız fısıldaşarak ayrıldıklarında fecre değin suskunca beklediniz mi? Ebedi ayrılık geldi mi aklınıza? Sessizce ayrılıp gideceğinizi, her şeyden kopacağınızı düşünüp kederlendiniz mi? Yıkıntılar arasında kaldığınızı duyumsadığınız oldu mu bir an? İyi tarafından bakabilmeyi becerebiliyor muyuz şu hayatta, denedik mi hiç bakmayı? Alışkanlıkların kötülüğü mü, kötü yaşamayı öğretti yoksa bize? Niye bu kadar duygusuz kaldık ki? Yaşamın engelleri mi, umutsuzluk mu, yenilgiler mi böyle ıssız ve yalnız bıraktı bizi? Alışkanlıklarımızla akışkanlığa mı kapıldık, akışkanlıkla bir çöp gibi süzülüp gittik mi hayat nehrinin akıntısında? Çıkarlarımızın aslında bizi ağır ağır öldürdüğünü, nefretlerimizinse bizi bölerek tükettiğini fark ettik mi hiç? Çoğalarak yaşamayı denedik mi? Yoksa menfaatlerimizin azalmakta olduğu sanrısıyla yaşama sevincini boğduk mu? Birbirimize tahammül etmeyi, yaşamanın aslında birbirinin sevincini çoğaltmak olduğunu denedik mi? Farklılığı zenginlik, aynılığı tükenmek olarak görebildik mi? yoksa herkesi aynılaştırmak için mi koştuk hayat yolunda, hiç durmadan. Açlığa mahkûm ettiğimiz çocuğun yüreğini dinlemeyi denedik mi hiç karanlığın sessizliğinde ve yüreğimize dokunan bir şey oldu mu o an? Hüznün ve acının işgaline uğradı mı gövdemiz? Biz YAŞIYORUZ öyle mi? Hayır, biz çürüyoruz ağır ağır, tükeniyoruz hiç durmadan, sadece bir yanılsama içindeyiz, yaşadığımızı sanıyoruz. Herkesi birbirine benzeterek aslında insanlığı öldürmeye çalışıyoruz. Ölüyoruz günden güne ve herkes ölüyor ama yaşamıyoruz, yaşıyorlar bir kaçı. Herkesin öldüğü nasıl ölümsüz bir gerçekse, herkesin yaşadığı ölümlü bir yalandır! Çünkü biz YAŞAMAYI bilmiyoruz, bilseydik yaşamayı eğer, yakalamak için bedel ödemekten korkmazdık. Sevgili gençler! Özellikle sizler önemlisiniz. Farklılığı, yaşamın farklılıkta ve farklılığa tahammülde olduğunu sizler öğreteceksiniz, insanları aynı yapmaya çalışanlara inat. Masalarda buluşup en tatlı düşleri kuracak, ağız dolusu gülecek, gökyüzünden yıldızları düşüreceksiniz masanıza. Masanızdan aydınlığı dağıtacaksınız karanlığa boğulmaya çalışılan dünyaya. Hayaller kurun gençler, kurduğunuz hayallerin peşinden koşun. Özgürlüğü, özgürce yaşamayı ve sevmeyi düşleyin. El ele tutuşun. Farklılık zenginliktir bilin. Sizleri aynı yapmaya çalışanlara direnin. Hiçbiriniz, türkülerinizin susturulmasına fırsat vermeyin. Herkes kendi türküsünü söylediği zaman, yaşamak gelir sizi bulur. Aynı türkünün terennüm edildiği diyarlarda insan yoktur. Gerginliği atın üzerinizden, hiçbir şeyden korkmayın, varsayımlarla korkutulmanıza müsaade etmeyin. Yaşam, siz çağırdığınız kadar gelecektir size. Güzel günler görün gençler, güneşli günler, sürün atınızı yemyeşil ovalara, engin vadilere, uçsuz bucaksız bozkırlara. Haykırın dağlara, taşlara, denizlere, göklere doğru. Siz inanırsanız, korkunuzu yenersiniz. Korkuyu korkutun! Hayat, korkularınızdan arındığınız zaman, gelip sizi bulacaktır muhakkak. Ama sizleri korkutarak hayallerinizi, yaşamak sevincinizi çalmak isteyenler olabilir, bunlara sırtınızı dönün, yaşamaya yüzünüzü. Hem tek ve hür hem de kardeşçe yaşamayı öğrenin. Barışın, kardeşliğin, eşitliğin, özgürlüğün, adaletin, büyük insanlığın türküsünü terennüm edin her daim.

Tarih: 26.05.2018 Okunma: 911

YORUMLAR