Yazdığınız bu destanın 104. yılını kutluyoruz. Ne mutlu ki aziz Türk Milletine; can ve kanlarınızla dünyada eşi benzeri olmayan, kanla yazılan bir tarih bıraktınız…
Her karış toprağı kanla sulanmış bir yarımadayı düşünün. Yedi düvel denizden defalarca geçmeyi denediler, sonuç hep hüsran!...
Karadan defalarca yaptıkları denemler ise; yüz-binleri o toprakların kara bağrına bırakıp, boyun eğip, kalanları da toparlayıp, ülkelerine boynu bükük dönüşleri!...
Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK, Anafartalar’da-Conkbayırın’da göğüs göğse savaşıp o topraklarda ölen Anzaklar için, onların annelerine yazdığı mektupta bakın ne diyor:
“Bu memleketin topraklarında kanlarını döken
kahramanlar!
Burada, dost bir vatanın toprağındasınız. Huzur ve sükun içinde uyuyunuz. Sizler,
Mehmetçiklerle yan yana koyun koyunasınız. Uzak diyarlardan evlatlarını harbe
gönderen analar! Gözyaşlarınızı
dindiriniz. Evlatlarınız bizim bağrımızdadır. Huzur içindedirler ve rahat uyuyacaklardır.
Onlar bu topraklarda canlarını verdikten sonra, artık bizim evlatlarımız
olmuşlardır.”
Bu destan için yüzlerce cilt yazılsa, yine de yetmez!..
Dünya harp tarihinde, askerine şu emri veren bir komutana rastladınız mı hiç?
"Ben size taarruz etmeyi emretmiyorum, ölmeyi emrediyorum!. Biz ölünceye kadar geçecek zaman içinde, yerimize başka kuvvetler ve başka kumandanlar alabilir!” Dünyada bir örneğini göremezsiniz, duyamazsınız!... Gazi Mustafa Kemal'in Çanakkale'de, bu milletin makus talihini değiştirecek, komutanın yarbay rütbesinde, dünyaya meydan okuduğu cephenin adıdır Çanakkale!..
57. Alayın son neferine kadar şehit olduğunu bilmeyenimiz var mı? Harp tarihinde örneği yoktur. Yine de alayın sancağını, düşman ele geçirememiştir.
Bu zafer, bu destan, 250.000 şehitle yazılmıştır. Millete geçişimizi burada daha perçinledik. Biz burada daha bilinçli bir millet olduk. O şehitlerimiz, koyun koyuna o topraklarda yatıyor, şimdi!..
Bu topraklara gelenler için; şair şöyle sesleniyor:
Bilmeden gelip bastığın bu toprak, bir devrin battığı yerdir!."
"Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın, Bir vatan kalbinin attığı yerdir!.”
Hak ettik, kutluyoruz. Ders alarak, ders çıkararak kutlamayı da görev biliyoruz. Emperyalistlerin, bir gün bu kuyruk acılarını çıkartacaklarının bilinci içinde olmak zorunda olduğumuzun ispatı, Cuma günü acı bir şekilde tezahür etmiştir. Dünyanın öbür ucundaki Yeni Zelanda’da iki camiye, Cuma namazı saatinde, masum 50 Müslümanı hunharca öldürüp, sosyal medyadan dünyaya canlı yayınlanması, zaferin yıldönümünün öncesi, kuyruk acılarının değil 104 yıl, 1004 yıl geçse de, bu intikam duygularının devam ettiğinin kanıtıdır.
Bu destanın 104. yılında, bu zaferi bizlere kazandıran başta Gazi Mustafa Kemal ATATÜRK olmak üzere, silah arkadaşı tüm kahramanlarımızı şükran ve sevgi ile anarken, kahraman şehitlerimizin de manevi huzurlarında, dualarımızı ruhlarına gönderiyor ve görevimizin bilincinde olduğumuzu, BU DESTANI YAZANLARIN ruhlarına duyuruyoruz. Kutlu olsun!..
Hilmi ÇAKIR