Bu topraklar neyi ifade ediyor? Diyanet denilen kurumun görevi nedir? Cami denilen bu yapıların varoluş gayesi nedir? Bu imam da kim? Bu hutbeler ne anlatır? Camiye niye gideriz? Bu toplulukta ne oluyor? İmamı dinlerken gerçekte dinlediğimiz kimdir? İmam anlatırken, gerçekte anlatan kimdir? Şimdi bu sorular aklıma gelmesin mi, dilim sormasın mı aklıma geleni? Aklımı ve dilimi zincirleyebilir miyim, zincirlemem gerekiyor mu, zincirlemek zorunda mıyım? Ya bu sorulara insan gibi cevap vereceksiniz ya da haddinizi bileceksiniz ve tiksindirmeyeceksiniz (((ki zaten bu ülkede olan biten her şeyi ve herkesin, her kesimin yaptığı şeyleri gördükçe midem bulanıyor, tiksiniyorum, çünkü ahlak çökmüş, insanlık yerlerde sürünüyor, hayâ edep hak getire, kızaracak tek bir yüz kalmamış, yetim hakkı yiyen yiyene))). Napayım kardeşim, insanım ben insan. İnsan olarak gelmişim bu dünyaya. Dünyaya atılmışsam, dünyada varsam, burada yaşıyorsam ve de üstelik insansam; susamam, susmayacağım. İnsan susmak için doğmamıştır ve susmakta yakışmaz zaten insana. Çünkü bir gün konuşacak olan insan, bugün susamaz, susarsa hiçbir zaman konuşmaya hakkı olamaz. Dinden mi dönmeli miyim yoksa? Bu ülkede yaşamak dindar yaşamayı imkânsız kılıyor da ondan böyle söylüyorum (((haddizatında sonsuz derin bir mevzuu ve diplerine indikçe garip sorular, sorgulamalar tezahür ediyor, bu yüzden mevzuya girmeyeceğiz))). Anlatacağım! Her dem bu dünyaya niye geldiğimi sorguluyorsam ve her dem ruhum bana öldürmeye değil diriltmeye geldiğimi haykırıyorsa sessizce (((ki bazen keşke gelmeseydim olmaz mıydı yahut acaba nasıl giderim diye sorup duruyorum))), o zaman diriltmek için ne yapmam gerekiyorsa onu yapmaya çalışıyorum. Yaşamak varken öldürmek niye? Yaşatmak için yaşamdan vazgeçmeyi göze alma cesareti veren Tanrı’ya şükürler olsun. Zira hiçbir zaman nasıl daha güzel yaşarım diye bir düşüncem olmadı, her zaman insanlık nasıl daha güzel yaşar ve dünyayı birlikte nasıl güzelleştirebiliriz diye düşündüm. Sahi biz yaşayanları diri mi zannediyoruz? Ölü canlardan dirilteceğimiz kimse yok mu? Hareket eden herkesi canlı mı sayıyoruz? Hiç merak ediyor muyuz biz niye dünyaya geldik ve niye buradayız diye? Bu dünya neresi, insan kim, din nedir? Kardeşim ya bu camileri kaldırın, imamlık müessesi diye bir şeyi ilga edin, diyaneti kapatın hatta daha ötesi Kur’an’ı yasaklayın ya da haddinizi, hududunuzu bilin ve oturun oturduğunuz yerde. Hem cami denilen cem olunan yerde hakkı ayakta tutmak haykırılacak, adalete şahitlik yapanlar olun denilecek, peygamber gibi emin olun tavsiyesinde bulunulacak, doğruluktan dem vurulacak, su-i zandan kaçınılması öğütlenecek, önyargının felaketinden dem vurulacak, fitne ve fesadın tehlikeleri anlatılacak, sözün doğrusunun ve güzelinin söylenmesi gerektiği izah edilecek, hem masum insanların şeref ve haysiyetine karşı hassas olunması gerektiği ifade edilecek hem de hayatta tam tersi yapılacak ve üstelik orada söylenenleri hayata aktaranlar hayatın içerisinde en tehlikeli insanlar olarak görülüp bir kaşık suda boğulmaya çalışılacak. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu mu derlerdi ya da dam başında saksağan vur beline kazmayı mı? Ne biçim iştir bu? Biz münafık mıyız (((ki zerre şüphe varsa namussuzum)))? Hangi dine inanıyoruz? Ya da inandığımız bir din var mı? Yahut din böyle mi buyuruyor? İnandığımız din, bize, konuşurken başka konuşmayı yaşarken başka yaşamayı mı öğütlüyor? Şimdi camiye girdiğimde bendenize; güven veren ol, adalete şahitlik yap, hakkı ayakta tut denilecek ama bendeniz dışarı çıkınca tam tersini yapacam öyle mi ve bir de doğruluktan, dürüstlükten dem vuracam öyle mi? Haddizatında içeride öyle söylenirken, zımnen, sakın ha söylenenleri ciddiye alıp dışarı da yapma mı denilmektedir acaba? Peki, bu din nasıl bir dindir? Ya da biz nasıl inananlarız? Ya da her şey nasıl bir şey? Tiksindirmemeliyiz, tiksindirici olmamalıyız!

YORUMLAR