İnsanlık ailesinde, bir din sahibi olanlar vardır, bir de herhangi bir dinle iltisakı olmayanlar vardır kabaca. Biz ilk evvelde kendi dünyamızdan sorumluysak, her şeye kendi dünyamızın penceresinden bakmamız icap eder. Mesela; bu taraflara bir soru tevcih etsek nasıl bir cevapla karşılaşırız ya da nasıl bir cevaba ulaşırız? Din sahibi olanlar hiç kuşkusuz Allah’a ve ahiret gününe inandıklarını beyan ederler. Peki, gerçekten beyan ettikleri gibi; Allah’a ve Ahirete inanıyorlar mı? Din sahibi olmayanlar hiç kuşkusuz insanı yüceltirler ve dünyanın insana layık bir yer olması gerektiğine inanırlar ya da böyle olduklarını beyan ederler. Peki, gerçekten beyan ettikleri gibi; insana ve dünyaya inanıyorlar mı? Naçizane fikrimce iki tarafta inançlarında samimi değiller, çünkü iki tarafta inançlarının tersini yaşamaktadırlar. Bu gözler gördüğüne inanır evvelAllah. Allah’a ve ahirete inanan da, insana ve insana layık dünyaya inanan da muayyen bir disiplinle, düşünceyle, duyguyla yaşar. İki tarafta insanları acımasızca kullanmaktadırlar, aldatmaktadırlar, sömürmektedirler. Suç bunlarda mıdır? Kuşkusuz anlamaktan daha çok inanmayı tercih eden insançocuklarıdır. Düşünerek yaşamaktan daha çok duygularıyla yaşamayı tercih eden insançocuklarıdır. Yalanlar cehenneminde bir şeyler ölüyor ağır ağır. Dindarsam, neden sorulacağıma göre yaşarım. Dindar değilsem, bu dünyada nasıl bilineceğime göre yaşarım. Tabi ölüm diye katı, sert ve acımasız bir gerçek olduğu için böyle söylüyorum. Ölüm olmasa, sorulacak olanın da, bilinmeyi istemenin de anlamı olmazdı. Başka bir şey de beni ırgalamaz. Peki, bu minvalde yaşayan kim var? Peki, insanları neye göre değerlendirecem? Elbette ki yaşamlarına göre. Yaşlandığında hesap akla gelir ama hesabın akla geldiği an hesabın kesildiği andır ve yeniden hesap yapılmaz! Garip şeyler, garip dünya, garip insan, garip hayat… kaos…

YORUMLAR