Başlıktaki ifade çelişkili gibi gözüküyorsa da değil... Açıklayacağım.
Türk dediğimde Türk vatandaşı bireyi kastediyorum. 82 milyon kişiyi tek tek, çocukları, gençleri, işsizleri murat ediyorum. İşte bu çocukların, gençlerin, öğrencilerin istikbali Batı’dan çok Doğu’dadır.
Doğu deyince, özellikle ve öncelikle Rusya Federasyonu’nu kastediyorum. Hindistan, Çin, Orta Asya Türk devletleri de olabilir ama ilk önce aklınıza Rusya gelsin.
Batı deyince de aklınıza NATO ülkeleri gelmeli; AB, İngiltere, ABD, Kanada...
Batı için Türkiye, bulunduğu coğrafya itibariye kıymetlidir. Jeopolitik açıdan, jeostratejik açıdan Türkiye çoook hayatîdir. Küresel hâkimiyet için, enerji kaynaklarına ulaşım için vaz geçilmez, vaz geçilemezdir. “Türkler” ise Batı’ya gelmemek, evlerinde kalmak şartıyla makbûldür.
Batı, Türkiye’yi çok sever, onu çok isterken Türk’ü dışlıyor, Türk’ü ülkelerinde istemiyor, var olan Türklerden de kurtulmaya çalışıyor. Onun için Türk vatandaşlarına vize üstüne vize koyuyorlar. Avrupa’ya, Amerika’ya girmelerini çile haline getiriyorlar. Artık, küçük bir istisna hariç Batı’da Türk işçisine, işsizine iş ve istikbal kalmamıştır. Zaten ekonomileri de durgunluk halindedir ve bu durgunluk daha uzun bir süre aşılacak gibi gözükmemektedir. Yani neresinden bakarsanız bakın, Batı’da Türk’e bir istikbal yoktur.
Oysa komşu Rusya âdeta kollarını açmış Türk mühendisini, öğrencisini ve işçisini beklemektedir. Zira 17 milyon kilometre karelik yüzölçümüyle, dünyanın en geniş topraklarına sahip olan Rusya’nın nüfusu sadece 143 milyondur. Üstelik nüfusu sürekli olarak azalma eğilimindedir. 20 sene evvel 150 milyon olan nüfus geçen süre içinde 7 milyon azaldı. Azalmaya devam ediyor. Dolayısıyla, Rusya uçsuz bucaksız toprakları ve muazzam doğal kaynaklarıyla gittikçe gelişen tarımı ve teknolojisiyle, artan bir ivmeyle yabancı işçiye, mühendise ihtiyaç duyacaktır.
Aslında, Rusya ile iş-işçi, teknoloji-mühendis, okul- öğrenci çerçevesinde çok mükemmel bir işbirliği içindeydik.
Ne zaman? Hangi dönemde?
Şu, uçak düşürme hadisesine kadar olan dönemde... SSCB’den Rusya Federasyonu’na geçilmesini takip eden 20-25 yıllık süre içinde, Türkiye-Rusya arasında, sanki kendiliğinden muazzam bir ittifak-işbirliği geliştirilmişti. Rus okullarında binlerce Türk öğrencimiz, yüzlerce inşaat projesinde on binlere işçi ve mühendisimiz vardı. Almanya’dan sonra en kalabalık turist kafileleri Rusya’dan geliyordu. Vizeler karşılıklı olarak kaldırılmış, hatta pasaportların karşılıklı kaldırılması konuşuluyordu.
Bildiğiniz gibi, 2015 sonlarında bir Rus uçağının Suriye sınırında düşürülmesi bu mükemmel işbirliğinin de sonu oldu. Uçak düşürmenin ne kadar korkunç bir hata olduğunu hesap edin. Tabii sonra hata telafi edilmeye çalışıldı, çalışılıyor. Fakat eski güzel günlere kavuşmak daha fazla gayret ve zaman gerektiriyor. Bu gayret, istikrarlı ve şuurlu olarak mutlaka gösterilmeli, sürdürülmeli… Rusya ile 24 Kasım 2015 öncesi günlerden daha iyi bir işbirliğini sağlamalıyız. Vizeler kaldırılmalı. Eğitimden tarıma, imar-iskândan teknolojiye, ticarete kadar her alanda ortak projeler hayata geçirilmeli. Milyonlarca gencimiz, mühendisimiz Rusya’da iş imkânına kavuşurken, bu ülkenin kalkınmasına, gelişmesine de katkıda bulunmalı. Ayrıca, iki “millet” arasındaki kültürel işbirliği ülkelerin demokrasisinin gelişmesine de katkı sağlayabilir.
Bununla beraber, Türkiye’nin “rejim” olarak istikbali Batı’dadır. Türkiye, Türk kavmi bin beş yüz yıldır Batı’ya doğru hareket etmektedir. Bu süre zarfında, haddizatında, büyük ölçüde Batı’ya uyum sağlamıştır. Lâkin hâlâ önemli eksikleri vardır. Türkiye, Batılı değerleri (ki bunlar, “insan hakları”, “demokrasi”, düşünce hürriyeti”, “bireysel özgürlükler” ve bilhassa “HUKUKUN ÜSTÜNLÜĞÜ”dür) mutlaka benimsemeli, içselleştirmelidir.
Türkiye’nin Batı’ya eklemlenmesi şart değildir ama batılı değerleri yaşaması ve yaşatması şarttır.
Türkiye’nin huzuru, ekonomik ve insanî gelişmesi, hatta “beka”sı Batı ve Doğu dengesini yukarıda açıklanan hususlar çerçevesinde kurabilmesine bağlıdır.
x x x
TAVSİYE